بررسی تاثیر پویایی آموزشی بر رفتار خودتوسعه ای دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر پویایی آموزشی بر رفتار خودتوسعه ای دانشجویان بود. جامعه آماری ، کل دانشجویان رشته مدیریت دولتی دانشگاه سیستان و بلوچستان بودند. تعداد نمونه آماری براساس فرمول کوکران ۱۴۸ نفر به دست آمد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین پویایی آموزشی و رفتارخودتوسعه ای دانشجویان، همبستگی معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که پویایی آموزشی می تواند ۱۶۳/۰ در رفتار خودتوسعه ای دانشجویان نقش داشته باشد. نتایج حاصل از ضریب آزمون همبستگی در سطح معناداری ۰۵/۰ نشان داد که بین مولفه فناوری و رفتار خودتوسعه ای با مقدار همبستگی ۱۹۸/۰ و ارزش P برابر با ۰۱۶/۰ رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین مولفه یادگیرنده محور و رفتار خودتوسعه ای با مقدار همبستگی ۴۶۹/۰ و ارزش P برابر با ۰۰۰/۰ رابطه معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان میدهدکه از میان مولفه های پویایی آموزشی یادگیرنده محور بیشترین نقش را در رفتارخودتوسعه ای دانشجویان دارد.

کلیدواژه ها:

پویایی آموزشی ، رفتارخودتوسعه ای ، دانشجو