نقش جو عاطفی خانواده و رشد خودمختاری در میزان احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر

این پژوهش با هدف نقش جو عاطفی خانواده و رشد خودمختاری در میزان احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر انجام گرفت. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بافق در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل داد که از بین آن ها تعداد ۲۶۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب و پرسشنامه جو عاطفی خانواده نوردگاه (۱۳۷۳)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه رشد خودمختاری آیووا (۱۹۸۶) را به صورت اینترنتی تکمیل کردند. تجزیهوتحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS-۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین جو عاطفی خانواده و رشد خودمختاری با احساس تعلق به مدرسه وجود دارد (p<۰ /۰۱)، نتایج همچنین نشان داد که جو عاطفی خانواده و رشد خودمختاری به ترتیب با ۰/۳۲ و ۰/۱۹ قادر به پیش بینی احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان بودند. براساس یافته های بهدستآمده می توان گفت که جو عاطفی خانواده و رشد خودمختاری اثرات معنی داری بر احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان دارند و بنابراین لازم است با آموزشهای مناسب، این متغیرها را در این افراد بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

جو عاطفی خانواده ، رشد خودمختاری ، احساس تعلق به مدرسه