ارزیابی اثر اسانس آویشن و فلوکونازول بر تجمع کاندیدا آلبیکنس و استرپتوکوک موتانس بر روی دستگاه های متحرک ارتودنسی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 133
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIDS-17-2_002
تاریخ نمایه سازی: 28 تیر 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: از آنجاییکه وسایل متحرک ارتودنسی ممکن است به قارچ و باکتری آلوده شوند، نیاز به پاکسازی آنها با مواد
ضد عفونی کننده ی طبیعی و شیمیایی می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه ی تاثیر بالینی اسانس آویشن و
محلول فلوکونازول بر روی میزان کلونی های کاندیدا آلبیکنس و استرپتوکوک موتانس تجمع یافته روی پلاک
متحرک ارتودنسی بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، ۲۱ بیمار، که ریتینر پلاک فک بالا رابه صورت ۲۴ ساعته استفاده می کردند،
به سه گروه تقسیم شدند. یک گروه، هر شب پلاک را ابتدا با آب و صابون شستشو داده و سپس از فاصله ی ۵
سانتیمتری (۴ بار از هر سمت) اسانس آویشن را روی سطوح پلاک اسپری نمودند. گروه دیگر پس از شستشوی
پلاک، به شیوه ی قبلی و از همان فاصله محلول فلوکونازول را از تمامی جهات ۴ بار اسپری می کردند. گروه
شاهد، پلاک ها را هرشب فقط با آب و صابون شستشو می دادند. بعد از یک ماه پلاک ها و برای کشت میکروبی
و بررسی مساحت هاله رشد کاندیدا آلبیکانس و استرپتوکوک به آزمایشگاه فرستاده شد. داده ها با آزمون های
آماری Man-Withney ، T-test تجزیه و تحلیل شدند (۰۵ / ۰ = α).
یافته ها: کاربرد عصاره ی آویشن باعث افزایش میانگین مساحت هاله مهار رشد (بدون رشد) کاندیدا آلبیکانس شد که به
طور معنی دار نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (۰۳ / ۰ = p value). اثر فلوکونازول بر مساحت این هاله (هاله ی
مهار رشد کاندیدا) نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود (۵ / ۰ = p value). در گروه آویشن میانگین مساحت هاله
ی عدم رشد استرپتوکوک نسبت به گروه شاهد به طور معنی دار بیشتر بود (۰۵ / ۰ = p value). به دنبال استفاده
از فلوکونازول، میانگین مساحت هاله عدم رشد استرپتوکوک موتانس نسبت به مشاهدات در گروه شاهد تفاوت
معنی دار وجود نداشت (۰۷۱ / ۰ = p value).
نتیجه گیری: در مقایسه با محلول فلوکونازول، عصاره آویشن در افزایش مهار هاله رشد کاندیدا آلبیکانس و استرپتوکوک
موتانس موثرتر عمل می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم بهارلویی
دانش آموخته ی دندانپزشکی، دانشکده ی دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
مهدی رفیعی
استادیار، گروه ارتودنسی، دانشکده ی دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
نسیم اثناعشری
استادیار، گروه ارتودنسی، دانشکده ی دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
آیدا رجایی
دستیار تخصصی، گروه ترمیمی، دانشکده ی دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران