رژیم حقوقی اراضی موات و رسیدگی به دعاوی آن در رویه قضایی ایران

در فقه اسلامی مالکیت اراضی موات را فقط برای خداوند و رسول او شناخته اند. و مقررات جامع و کاملیدر باب اقسام زمین و احکام آن تشریع نموده است کتب فقهی مملو از مباحث و موضوعات احکام مربوطبه مالکیت و حدود آن و نیز نحوه ایجاد حق بر روی زمین و احیا و عمران آن میباشد. اقتصاد و با توجه بههمین اهمیت است که شارع مقدس اسلام برای تقویت بنیه مسلمین و رشد تولید و سلامت جوامع اسلامیضمن اهمیت فوق العاده به احیاء اراضی موات همواره آن را مورد تشویق قرار داده و به عنوان یکی از اسبابتملک مقرر میفرماید تا آنجا که در زمان ظهور اسلام، به منظور تقویت بنیه مسلمین و سوق دادن نیروی کارو سرمایه ها به سمت تولیدات زیربنایی امر احیاء اراضی موات بگونه ای مورد تاکید و تشویق واقع میشودکه علیرغم اینکه اینگونه اراضی جزو انفال و ثروتهای عمومی محسوب می گردند طبق موازین اعلام شده ازسوی پیامبر گرامی اسلام، هر کس زمین مواتی را عمران و احیاء کند مالک آن میشود. اما آیا این قاعده امروزهقابل اجراء میباشد یا خیر؟ در ماده ۱۲ قانون اراضی شهری و نیز زمین شهری، تشخیص عمران و احیاء وتاسیسات متناسب و تعیین نوع زمین دایر و تمیز بایر از موات بعهده وزارت راه و شهرسازی است که بهطرق واقعی و قانونی به مالک ابلاغ میگردد که در واقع موجب تثبیت یا سلب مالکیت اشخاص گردیده و درصورت اعتراض در فرجه قانونی، قابل اعتراض در دادگاه صالح دادگاههای عمومی می باشد.

کلیدواژه ها:

انفال ، نوعیت ، اراضی اراضی موات ، احیاء و عمران ، دعاوی اموال غیر منقول