گفتمان اسلام سیاسی و پیروزی انقلاب اسلامی (جامعه پذیری سیاسی جریانی در شکل گیری نهضت اسلامی ایران ۱۳۴۲ – ۱۳۵۷)

جامعه پذیری سیاسی یکی از مهم ترین اهداف و دستاوردهای جریان های سیاسی است. به زعم نویسده، انقلاب اسلامی ایران با ارائه گفتمان ویژه خود توانست فرایند جامعه پذیری سیاسی را در جامعه ایرانی پی گیرد و آن را گسترش دهد. در واقع، پرسش اصلی پژوهش از این قرار است که: انقلاب اسلامی ایران چگونه و از چه راهی توانست این فرایند جامعه پذیری سیاسی را پیگیری نماید؟ فرضیه ای که در پاسخ به پرسش از سوی نویسنده مطرح است، از این قرار است که: از راه جریان شناسی سیاسی در جامعه ایرانی و شناخت کانون های قدرت، می توان چگونگی جامعه پذیری سیاسی در جریان انقلاب اسلامی را تبیین کرد. در واقع باید گفت که نوآوری پژوهش کنونی در تبیین فرایند جامعه پذیری سیاسی در جامعه ایرانی از راه جریان شناسی انقلاب اسلامی است. در این پژوهش از گفتمان اسلامی سیاسی به عنوان چهارچوب نظری پژوهش استفاده شده است و داده ها با استفاده از روش جامعه شناسی تاریخی مورد تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

جامعه پذیری سیاسی ، گفتمان اسلام گرایی ، جریان شناسی سیاسی ، انقلاب اسلامی