مقایسه سیاست های اقتصادی دولت های جمهوری اسلامی ایران و امارات متحده عربی و بررسی جایگاه سرمایه-گذاری خارجی در سیاست های اقتصادی آنها از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰

هدف اصلی پژوهش حاضر، «مقایسه سیاست های اقتصادی دولت های جمهوری اسلامی ایران و امارات متحده عربی و بررسی جایگاه سرمایه گذاری خارجی در سیاست های اقتصادی آنها از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰» می باشد. در این راستا، مدل مرحله ای والت روستو (در چارچوب نظریات توسعه گرایانه مبتنی بر تولید) مورد استفاده قرار می گیرد. روستو، برخلاف بسیاری از اندیشمندان حوزه توسعه معتقد است منابع طبیعی از جمله نفت در قالب منابع سرمایه ای در کنار عواملی مانند دولت مدرن، نهادی و قانون گرا-هر چند دیکتاتوری نرم- به عنوان عاملی مثبت و شتاب دهنده در جهت افزایش درآمد سرانه، افزایش انباشت سرمایه و ثروت، در طی فرآیندهای تاریخی توسعه به ویژه گذار از مرحله سنتی به مرحله پیش از خیز اقتصادی و نیز گذار از مرحله جهش اقتصادی به مرحله بلوغ اقتصادی (مرحله ماقبل مصرف انبوه)، نقشی سازنده ایفا می نماید. با این فرضیه که «درآمدهای نفتی- به مثابه عامل پایه ای به همراه عوامل حمایت کننده مانند زمامداری مبتنی بر قانون و سرمایه خارجی»، باعث گردیده تا امارات متحده عربی از سال ۲۰۰۵ به بعد سیاست اقتصادی توسعه گرایانه خاصه در زمینه هایی مانند رشد اقتصادی، افزایش درآمد ملی، کاهش بیکاری و ... با فاصله زیادی نسبت به جمهوری اسلامی ایران در پیش بگیرد. نتایج نشان می دهد که عواملی مانند ماهیت ایدئولوژیک و تفاوت نگاه حاکمان جمهوری اسلامی ایران به مفاهیمی چون منافع ملی، نظام بین الملل، جهانی شدن و ... باعث گردیده تا این کشور در مقایسه با امارات متحده عربی، در استفاده از نفت در گذار به توسعه اقتصادی، با موفقیت چندانی رو به رو نگردد.

کلیدواژه ها:

سیاست های اقتصادی ، جمهوری اسلامی ایران ، امارات متحده عربی ، سرمایه گذاری خارجی