Accountability of the Iran’s Universities to the Labor Market from the Perspective of Higher Education Experts

زمینه و هدف: پاسخ­گویی از ضرورت ­های اندازه گیری عملکرد، ارزشیابی و نیازهای یک نظام کارآمد و خدمتگزار مردم سالار، محسوب می ­شود. نظر به شروع موج بیکاری به ویژه در قشر دارای تحصیلات عالی در کشور که از دهه ۱۳۷۰ آغاز شد، دانشگاه ­ها متهم به ناکارآمدی در قبال پاسخگویی به بازارکارند که این امر می بایست با بررسی ابعاد مختلف موضوع، شناسایی و ارائه شود. هدف این پژوهش ارائه چارچوب مفهومی برای پاسخ­گویی دانشگاه­ های کشور به بازارکاراست. روش: این تحقیق در چارچوب پارادایم تفسیری و مطالعه کیفی قرار می گیرد که برای تحلیل اطلاعات و داده ­ها از روش تحلیل مضمون استفاده شد. روش نمونه ­گیری و گردآوری داده ­ها مصاحبه نیمه ساختار یافته با ۱۵ نفر از خبرگان آموزش عالی بود که براساس نمونه گیری ملاک محور و زنجیره ای انتخاب شدند. یافته ­ها: هفده مولفه در ۴ بعد است شامل: بعد سیاست گذاری، ساختاری و مدیریتی (۸ مولفه)، بعد آموزشی، مهارتی و پژوهشی (۵ مولفه)، بعد فرهنگی (۲ بعد) و بعد قوانین ومقررات (۲ مولفه). نتیجه گیری: به منظور کم شدن شکاف وضع موجود با وضعیت مطلوب دانشگا­ه ­ها در جهت پاسخ­گویی به بازارکار و به خصوص کاهش بیکاری و افزایش رضایت دانش­ آموختگان، اعتمادسازی بین دانشگاه و بازار کار و نیز محبوبیت بیشتر دانشگاه در این زمینه، انتظار می رود سیاست گذاران و به خصوص برنامه­ ریزان آموزش ­عالی توجه و عنایت ویژه ای را به مولفه­ های این پژوهش داشته باشند، اهم این مولفه ­­ها عبارتند از: :تعامل دانشگاه با بازارکار، ارائه برنامه ریزی درسی و آموزش های کاربردی و مهارتی مبتنی بر بازارکار، توجه به انتصاب مدیران دانشگاهی پاسخ­گو در قبال بازار کار، تقاضا محور شدن رشته ­ها و پذیرش دانشجو، ارائه آمار از وضعیت بازارکار، تعداد دانشجو و دانش آموخته به جامعه، مقابله با مدرک گرایی، اصلاح قوانین بازار کار و آیین نامه جذب و ارتقای هیئت علمی.

کلیدواژه ها:

Labor Market ، Social Responsibility ، Universities ، بازار کار ، دانشگاه ها ، مسئولیت اجتماعی