بررسی میزان آسیب پذیری شهر خرم آباد در برابر بلایای طبیعی

وقوع حوادث غیرمترقبه طبیعی امروزه امری پذیرفته شده در فرایند توسعه جوامع تلقی می شود؛ یعنی مدیریت های کلان در کشورهای مختلف برنامه های توسعه ای خود را در سطوح مختلف با لحاظ داشتن احتمال وقوع چنین حوادثی تبیین و طراحی می کنند. با توجه به حادثه خیز بودن استان لرستان و وقوع مخاطرات محیطی ازجمله سیل و زلزله در چند دهه اخیر و امکان رخداد بلایایی از این قبیل در آینده، همچنین فقدان یک الگوی کارآمد و استاندارد مدیریتی در راستای کاهش بحران، پژوهش حاضر با هدف؛ بررسی میزان آسیب پذیری شهر خرم آباد در برابر بلایای طبیعی تدوین شده است، تحلیل داده ها در قالب نرم افزار GIS با مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که هسته ی تاریخی و بخش عمده از هسته های مسکونی شهر در پهنه با خطر لرزه خیزی زیاد و بسیار زیاد قرار دارند. همچنین دوره بازگشت زمین لرزه های با بزرگای ۷ در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از شهر خرم آباد، ۱۵۸ سال است. طور کلی، محدوده بستر رودخانه خرم آباد و بخش جنوبی شهر دارای بیشترین خطر سیل خیزی می باشد که از نمونه آن ها می توان به سیلاب فروردین و پاییز ۱۳۹۵ اشاره نمود که باعث خسارات فراوانی در محدوده شهر شد. مهم ترین عامل تهدیدکننده بافت در هنگام وقوع سیل عرض کم معابر، پوشش نامناسب معابر و عدم وجود شبکه مناسب دفع آب های سطحی در محدوده بافت می باشد. با توجه به اینکه شهر خرم آباد بر روی آبرفت های دامنه ای قرار دارد و همچنین در محدوده ی شهر برداشت زیادی از آب های زیرزمینی در حال انجام است. با توجه به ساخت وسازهایی که در حال انجام است امکان فرونشست زمین در محدوده ی شهر بخصوص قسمت های جنوبی شهر بیشتر از سایر قسمت ها می باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، بلایای طبیعی ، مدیریت بحران ، خرم آباد