مقایسه برخی پیامدهای دو تکنیک گسترش عرضی و طولی برش سگمان تحتانی رحم در سزارین

چکیده زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای سزارین، هر تغییر تکنیکی منجر به تغییری هرچند کوچک در پیامدهایی مانند میزان خونریزی حین عمل و عوارض حین و بعد عمل می تواند سبب اثرات اجتماعی و اقتصادی قابل ملاحظه ای شود. این مطالعه با هدف مقایسه برخی پیامدهای دو روش گسترش عرضی و طولی انسزیون سگمان تحتانی رحم در زمان سزارین انجام گرفت. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، برش سگمان تحتانی رحم در ۱۴۵ زن سزارینی به روش عرضی و در ۱۴۳ زن به روش طولی گسترش داده شد. پیامدهایی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت شامل گسترش غیرعمدی انسزیون رحمی، آسیب به عروق رحمی، نیاز به سوچورهای اضافی برای کنترل خونریزی، نیاز به تزریق خون، میزان تخمینی خونریزی حین عمل و میزان کاهش هموگلوبین بیش از ۱۰%  بعد از عمل بود. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، مجذور کای و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که افراد دو گروه از حیث مشخصات بیمار، اندیکاسیون عمل، نوع بیهوشی و نسبت عمل اورژانس به الکتیو تفاوت معنی داری با هم نداشتند (۰۵/۰انسزیون رحمی جهت کنترل خونریزی (۹۳/۱۷% در مقابل ۷۹/۲%، ۰۰۱/۰>P) و میزان تخمینی خونریزی حین عمل (۶۸۹ در مقابل ۵۷۹ میلی لیتر ۰۰۱/۰=P) در گروه با گسترش عرضی انسزیون سگمان تحتانی رحم در زمان سزارین در مقایسه با گسترش طولی انسزیون، بیشتر و به لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که در زمان سزارین استفاده از تکنیک گسترش طولی انسزیون سگمان تحتانی رحم نسبت به تکنیک گسترش عرضی آن ارجح باشد. واژه های کلیدی: سزارین، هیستروتومی، انسزیون رحمی، سگمان تحتانی، تکنیک جراحی، ارزیابی پیامدها

کلیدواژه ها:

Cesarean section ، Hystrotomy ، Uterine incision ، Lower segment ، Surgical technique ، Outcome assessment ، سزارین ، هیستروتومی ، انسزیون رحمی ، سگمان تحتانی ، تکنیک جراحی ، ارزیابی پیامدها