بررسی وضعیت گیرنده های استروژن و پرولاکتین در سرطان پستان

زمینه و هدف: وجود گیرنده های هورمونی در سلول های سرطانی از جنبه های مختلف حائز اهمیت است. بررسی وضعیت گیرنده های استروژنی در ارزیابی پاسخ سلول های سرطانی پستان به هورمون درمانی مهم است. در سال های اخیر مطالعات بسیاری روی گیرنده های پرولاکتین به خصوص در سرطان پستان انجام شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت گیرنده های استروژن و پرولاکتین در نمونه های سرطان پستان است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی چهل نمونه سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت. گیرنده استروژن با استفاده از روش اتصال توسط لیگاند رادیواکتیو سنجش شد. گیرنده آزاد و تام پرولاکتین با استفاده از پرولاکتین نشاندار شده با ید ۱۲۵(۱۲۵I-PRL) سنجش گردید. برای سنجش گیرنده تام پرولاکتین از محلول کلرید منیزیم (۵/۳ مولار) استفاده شد. یافته ها: ۸۵% نمونه ها از نوع سرطان مهاجم مجرایی بودند و مشخص شد که به ترتیب ۵/۶۲%، ۴۵% و ۵/۶۲% موارد دارای گیرنده استروژن، گیرنده پرولاکتین آزاد و گیرنده پرولاکتین تام هستند. ۴۵% سلول های توموری مورد مطالعه دارای هر دو گیرنده استروژن و پرولاکتین تام بودند. ارتباط معنی داری (۰۵/۰p<) بین گیرنده استروژن و گیرنده پرولاکتین آزاد مشاهده شد. هم چنین ارتباط بین گیرنده استروژن و گیرنده پرولاکتین تام نیز معنی دار (۰۵/۰p<) بود. در این مطالعه هم چنین مشخص گردید که ۲۰%  نمونه ها دارای هیچ یک از گیرنده های استروژنی یا پرولاکتینی نیستند. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن وجود گیرنده های استروژنی و پرولاکتینی در سلول های توموری و نقش این هورمون ها در رشد سلول های سرطانی پستان اهمیت استفاده از داروهای ضد استروژنی و ضد پرولاکتینی در مهار رشد این تومورها مشخص می گردد. واژه های کلیدی: سرطان پستان، گیرنده استروژن، گیرنده پرولاکتین، هورمون درمانی

کلیدواژه ها:

Breast Cancer ، Estrogen Receptor ، Prolactin Receptor ، Hormone Therapy ، سرطان پستان ، گیرنده استروژن ، گیرنده پرولاکتین ، هورمون درمانی