گفتمان"گفتگو" در اسلام

نقطه عظیمت الین مقاله تمایزگذاری میان گفتمان و گفتگو است.گفتگو جنبه بین الاثنینی و گفتمان ویژگی پارادایمی دارد و بیانگر الگو و منطق گفتگو ایت.گفتمان صرفا با عناصر نحوی و لغوی تشکیل دهنده جمله سروکار ندارد.بلکه فراتر از آن به عنوان بیرون از متن یعنب بافت موقعیتی،فرهنگی و اجتماعی سروکار دارد و به یک موضوع جامعه شناختی بدل می شود.در این مقاله به بیان (شانزده شاخص)دوازده شاخص مستقیم و چهار شاخص نامستقیم کلیدی در گفتمان گفتگو پرداخته ایم.شاخص های مستقیم عبارتند از"نسبی اندیشی-تکامل گرایی در برابر خود کامل بینی-برابری موقعیت-امنیت یکسان-یکسانی فرقه ها یا فقدان مرزبندی-اهلیت گفتگو-فهم کلام-پیش داورانگی-نقدگفتار به جای نقد صاحب گفتار-مستند گویی-منطقی بودن-اخلاقی بودن" و شاخص های نا مستقیم عبارتند از:عقلانیت-اومانیسم یا حرمت انسان-حقوق بشر-دموکراسی.هر چند برخی از این شاخص ها ظاهرا مشابهت و تداخل دارند اما تفاوتهای اندکی میان آنها می توان یافت.