خوشه بندی ظرفیت و پتانسیل توسعه روستاهای شهرستان ملکشاهی بر اساس شاخصهای اجتماعی اقتصادی

دغدغه توسعه روستایی و توانمندی اجتماعات روستایی یکی از مسائل مهم جوامع توسعه نیافته در جهان امروز است. پیش از این تصور بر این بود که می توان این اجتماعات را با برخی مداخلات و با تهیه طرح های جامع و به صورت دستوری از فقر و عقب ماندگی نجات داده و معیشت پایداری برای ساکنان روستایی فراهم کرد؛ ولی امروز مشخص شده است که توان و ظرفیت درونی اجتماعات روستایی بیش از هر چیز دیگر در امکان تحقق توسعه و ایجاد معیشت پایدار دخیل است. این مقاله می کوشد ظرفیت و پتانسیل توسعه روستاهای شهرستان ملکشاهی را بر اساس شاخص های اجتماعی اقتصادی طبقه بندی نماید. روش تحقیق پیمایش و جامعه آماری خانوارهای روستاهای شهرستان ملکشاهی است. حجم نمونه ۵۸۰ نمونه است که با فرمول کوکران تعیین شده است. روش نمونه گیری، نمونه گیری مطبق و انتخاب نمونه ها به صورت تصادفی است. یافته ها نشان داد که روستاهای شهرستان ملکشاهی در شاخص های اجتماعی مانند انسجام، مشارکت، اعتماد و مهارت و آموزش وضعیت به مراتب بهتری در مقایسه با شاخص های اقتصادی مانند اشتغال، دسترسی به اعتبارات، درآمد و ساختارهای نهادی دارند. نتایج نشان داد که برای اجرای برنامه توان افزایی و تامین معیشت پایدار، در کنار بهره مندی از سرمایه اجتماعی و انسانی محلی باید نسبت به رفع موانع دسترسی به اعتبارات مالی و به چرخه انداختن سرمایه های کوچک و مازاد جوامع روستایی بهره برد.

کلیدواژه ها:

معیشت پایدار ، ظرفیت جوامع محلی ، شاخص های اجتماعی اقتصادی ، خوشه بندی ، شهرستان ملکشاهی