بررسی مدل های اصطکاکی جدید در منیپولیشن دوبعدی بافت سرطانی معده

اهدافی همچون عدم آسیب رساندن به بافت های سالم و سایر ارگان ها در هنگام استفاده از دارو و شناسایی هرچه زودتر بافت های سرطانی، سبب ورود علم نانو در حوزه ی پزشکی شده است. در این راستا، تحقیقاتی با درنظر گرفتن ابزار و روش های گوناگون صورت گرفته که مطلوب ترین این روش ها با توجه به کاربردهای فراوان در هنگام مطالعه ی بافت های سلولی، در محیط های مختلف، روش نانومنیپولیشن مبتنی بر میکروسکوپ نیروی اتمی بوده است. لذا در این مقاله به منظور یافتن مطلوب ترین مقدار نیرو و زمان بحرانی در نانومنیپولیشن بافت سرطانی، با هدف کاوش سطح و به دست آوردن اطلاعات مربوط به بافت سرطانی معده با کمترین آسیب، شبیه سازی دوبعدی نانومنیپولیشن انجام شده است. فاکتور مهم مورد بررسی در این تحقیق اصطکاک می باشد که از جمله عوامل مقاوم در برابر حرکت و دارای اثر مستقیم بر نیرو و زمان بحرانی است. لذا با توسعه ی مدل های اصطکاکی ساده، با در نظر گرفتن مدل های اصطکاکی کارلسون-باتیستا، لمایتره-کارلسون و اف کاتی، نمودارهای نیرو- زمان ترسیم شده و مقادیر نیرو و زمان بحرانی محاسبه شده است. کمترین مقدار نیرو برابر با ۰.۴۵۳ نانونیوتن و کمترین مقدار زمان بحرانی برابر با ۴۵ میلی ثانیه بوده است، که از شبیه سازی با مدل اصطکاکی اف کاتی حاصل شده است. همچنین مقایسه ی این مقادیر با پژوهش های گذشته، نشان دهنده ی کاهش نیرو و زمان بحرانی نسبت به مدل اصطکاکی لاگره بوده است.

کلیدواژه ها:

بافت سرطانی معده ، مدل اصطکاکی ، نانومنیپولیشن ، نیروی و زمان بحرانی ، میکروسکوپ نیروی اتمی