بررسی مفهوم عشق در آثار جبران خلیل جبران و غاده السمان

عشق مایه زندگی و نبود آن مرگ است.عشق همه انسان ها را به زندگی و تکاپو وا می دارد .عشق ودیعه الهی است که در وجود انسان نهاده شده و با ذات و فطرت وی عجین شده وانسان پیوسته به دنبال معبود و معشوق حقیقی بوده است .این نوشتار ، پژوهشی است تطبیقی میان مضامین عشق در دستگاه فکری جبران خلیل جبرانشاعر و اندیشمند لبنانی و شاعر برجسته ی غاده السمان.مولفه های عشق میتواند، عشق به طبیعت، انسان، دین، آزادی و ... باشد . جبران و غادهبه زیبایی از عشق به طبیعت و زیبایی زادگاه خویش سخن گفته اند و پدیده های آن رامانند موجودات زنده، پویا به تصویرکشیده اند . وطن برای آنها پناهی است برای فرار ازدردهای جامعه . جبران عاشق آزادی، عرفان و مباحث وحدت وجود است.در نظر این دو عشق است که روح آدمی را چنان تعالی می بخشد که قوانین انسانساخته و پدیده های طبیعی نمی توانند مسیر آن را تغییر دهند .غاده سمان و جبران بههمه ی کائنات عشق می ورزند از نظر آنها با عشق می توان به حقیقت اشیا و زندگیرسید و عشق را همواره با غم و اندوه می دانند . از منظر غاده السمان مفهوم عشق بانگاهی زنانه وبا زبانی زنانه است و گاهی با رنج پیوند خورده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، عشق ، جبران خلیل جبران ، غاده السمان