سنجش میزان خود ارزشیابی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده پرستاری و مامایی

زمینه و اهداف: خود ارزشیابی حلقه مفقوده اغلب نظام های آموزشی و مهم ترین ابزار بهبود مستمر است. هدف این پژوهش سنجش میزان خود ارزشیابی دانشجویان رشته های مختلف مقطع کارشناسی ارشد است. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال های تحصیلی ۱۳۹۵- ۱۳۹۴و ۱۳۹۶- ۱۳۹۵ است که تعداد آن ها ۸۹ نفر بوده است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان، تعداد ۷۳ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته سنجش خود ارزشیابی دانشجویان بود که روایی آن ها با استفاده از روش روایی محتوایی از منظر متخصصان مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن ها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ ۸۳/. به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آزمون t تک گروهی و آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده شد. یافته ها:یافته ها نشان داد که خود ارزشیابی شامل مولفه های خود آغازی، مسئولیت پذیری، خود استقلالی، خود نظارتی و خود گزارش دهی است و میانگین نمرات خود ارزشیابی دانشجویان به تفکیک مولفه ها، خود آغازی (۳/۱۲)، مسئولیت پذیری (۳/۵۵)، خود استقلالی (۳/۸۷)، خود نظارتی (۳/۰۲) و خود گزارش دهی (۴/۱۲) است. میانگین کل خود ارزشیابی آن ها (۳/۵۳) است و بین میزان خود ارزشیابی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی دار وجود ندارد. نتیجه گیری: برای بهبود و درونی ساختن خود ارزشیابی دانشجویان پیشنهاد می گردد، سازوکارهای مناسب جهت ترغیب مدرسان برای استفاده از سبک های آموزش تعاملی و غیر مداخله ای در فرایند یاددهی- یادگیری فراهم شود

کلیدواژه ها:

Self-Assessment ، Components ، Nursery Graduate Students ، خود ارزشیابی ، مولفه ها ، دانشجویان ارشد پرستاری