طراحی الگوی کیفیت یادگیری بر مبنای نظریه ارتباط گرایی زیمنس در دانشگاه های مجری آموزش از دور

زمینه و اهداف: هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی کیفیت یادگیری بر مبنای نظریه ارتباط گرایی زیمنس در دانشگاه های مجری آموزش از دور بود. روش بررسی: پژوهش حاضر ازنظر هدف،کاربردی و ازنظر روش توصیفی و از نوع پیمایشی بوده است.جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی در دانشگاه های مجری آموزش از دور کشور به تعداد ۳۳۸۰ نفردر سال تحصیلی۱۳۹۵-۱۳۹۴ بود. روش نمونه گیری در مرحله کیفی به صورت نمونه گیری هدفمند شامل ۱۰ نفر از خبرگان آموزش از دور و در مرحله کمی شامل نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی بوده است.تعداد نمونه ۳۸۰نفر می باشد. در این پژوهش برای گردآوری داده ها درروش غیرتعاملی از شیوه تحلیلی- اسنادی و درروش پیمایشی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. اعتبار پرسشنامه  با استفاده از تحلیل عامل تاییدی بررسی شد. برازش الگو با کاربرد نرم افزار AMOS  و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار۸.۸۰  Lisrel vاستفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که فرضیهی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر انگیزه پیشرفت دانشجویان مورد تائید قرار گرفته است و دانشجویان گروه آزمایش نسبت به دانشجویان گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، انگیزه پیشرفت بیشتری داشتند. نتیجه گیری: بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکارآمدی در افزایش انگیزه پیشرفت دانشجویان اثربخش است.

کلیدواژه ها:

Quality learning ، Connectionism theory ، Distance Education. ، کیفیت یادگیری ، ارتباط گرایی ، آموزش از دور