رابطه بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان

اهداف: کنکاش در مورد شیوه ها و سبک های یادگیری و رابطه آن با پیشرفت تحصیلی، منجر به حرکت در جهت یادگیری مطلوب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های یادگیری با سن، جنسیت و وضعیت تحصیلی دانشجویان بود. روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی در کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه پیام نور واحد خلخال در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰ انجام شد. ۱۵۰ نفر با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها آزمون اشکال نهفته ویتکین (GEFT) بود. معدل نیمسال اول دانشجویان به عنوان شاخص وضعیت تحصیلی درنظرگرفته شد. به منظور بررسی رابطه بین سبک های یادگیری و مولفه های آن با سن، جنسیت و پیشرفت تحصیلی از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با کمک نرم افزار آماری SPSS ۱۸ استفاده شد. یافته ها: گروه معدل ۹۹/۱۶-۰۰/۱۶ دارای بالاترین مقدار عددی سبک یادگیری (۶۲/۱±۲/۱۷) و گروه معدل ۹۹/۱۴-۰۰/۱۴ دارای کمترین مقدار عددی سبک یادگیری (۵۴/۱±۶/۱۱) بود. تاثیر سن بر سبک یادگیری FI معنی دار و بر سبک یادگیری FD غیرمعنی دار بود. رابطه سبک یادگیری FI، سبک یادگیری FD و کلیت سبک یادگیری با وضعیت تحصیلی معنی دار بود و همگی پیش بینی کننده وضعیت تحصیلی بودند. نتیجه گیری: سن و جنسیت بر نوع سبک یادگیری تاثیر دارند. دانشجویان در سنین پایین و دختران به سبک یادگیری وابسته به محیط آموزشی گرایش بیشتری دارند.

کلیدواژه ها:

Learning Styles ، Field-Dependent ، Field-Independent ، Academic Achievement ، سبک یادگیری ، وابسته به محیط ، غیروابسته به محیط ، پیشرفت تحصیلی