ارزیابی ریسک ذرات معلق با استفاده از تکنیک EFMEA و روش TOPSISدر منطقه ۹ شهرداری تهران

زمینه و هدف: اهمیت استنشاق هوای پاک روزبه روز نمود بارزتری پیدا میکند. در هوای آزاد تعدادی از آلاینده ها به عنوان آلاینده های معیار در نظر گرفته شده اند، که یکی از این آلاینده ها ذرات معلق است. هدف از این مطالعه تعیین جنبه های محیط زیستی ذرات معلق در منطقه ۹ شهرداری تهران می باشد.روش بررسی: ­در این تحقیق ابتدا با مراجعه به شهرداری منطقه ۹ و دریافت اطلاعات منطقه، ­فعالیت های شاخص تولیدکننده ذرات معلق شناسایی شد. ریسک های بالقوه  آسیب رسان ناشی از این فعالیت ها شناسایی و با توجه احتمال وقوع،­­­ گستره آلودگی، قدرت تشخیص و شدت اثر  بر محیط زیست طبقه بندی گردیدند.یافته ها: ۷ فعالیت شناسایی و برای هر فعالیت ۱۷ پیامد محیط زیستی از تکنیک EFMEA شناسایی شد. از ۱۷ ریسک شناسایی شده ۴ ریسک به ترتیب شامل بیماری های ریوی، بیماری های قلبی، بیماری های گوارشی و بیماری های پوستی دارای بیشترین شدت اثر بوده و رتبه های اول تا چهارم را به خود اختصاص داده اند و ۲ ریسک سوانح رانندگی و مخدوش شدن علائم راهنمایی و رانندگی دارای کمترین شدت اثر می باشند و در رتبه های شانزدهم و هفدهم رتبه بندی با روش TOPSIS قرار می گیرند. بر اساس تکنیک EFMEA نیز بیماری های ریوی با عدد ۵۲۴ و بیماری های قلبی با عدد ۴۲۳ بیشترین عدد ریسک و مخدوش شدن علائم راهنمایی با عدد ۵۰ و سوانح رانندگی با عدد ریسک ۵۲ کمترین سطح ریسک را به خود اختصاص داده اند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به ارزیابی ریسک در این تحقیق، مشخص گردید۲ریسک بیماری های ریوی و بیماری های قلبی دارای بیشترین تاثیر بر روی سلامت عمومی افراد منطقه می باشند و با انجام یک رشته از اقدامات کنترلی می توان ریسک های زیست محیطی منطقه را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، آلودگی هوا ، ذرات معلق PM₁₀ و PM₂.₅ ، تکنیک EFMEA ، تکنیک TOPSIS