تاثیر نسبت اختلاط اجزای تشکیل دهنده بتن بر مقاومت الکتریکی آن

مقاومت الکتریکی، یکی از مهمترین پارامترهای موردنیاز به منظور مدلسازی رفتار خوردگی در بتن به شمار می رود.تحقیقات زیادی در این زمینه انجام نشده است. این مقاله مطالعه ای تجربی بر روی اثرات نسبت اختلاط اجزای تشکیلدهنده بتن بر مقاومت الکتریکی بتن ارائه میکند. مقاومت الکتریکی بتن با استفاده از روش چهار نقطه ای ونر(Wenner) اندازه گیری می شود که آزمایشی سریع و ساده ای به شمار می رود. این آزمایش به ارزیابی مقاومت بتن در برابر ورود یون ها می پردازد. پارامترهای مختلف که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته اند عبارتند از نسبت آب بهمصالح چسباننده، مقدار خاکستر بادی، مقدار خمیر سیمان (ϒ) و شرایط عمل آوری. بر اساس نتایج تجربی، ارتباط مستقیمی بین مقاومت الکتریکی و مقاومت فشاری بتن به دست آمده است. نتایج بدست آمده حاکی از آنست کهمقاومت الکتریکی بتن عمدتا تحت تاثیر مقاومت فشاری و میزان خاکستر بادی قرار دارد. از نتایج حاصل از این مطالعهمی توان به منظور مدلسازی رفتار مقاومت الکتریکی بتن در زمانی که نسبتهای اختلاط ارائه میشود استفاده شود. درعین حال میتواند اطلاعات مفیدی را برای طراحی سیستم حفاظت آندی ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

مقاومت الکتریکی ، بتن ، نسبت اختلاط ، مقاومت فشاری