مدلسازی پیش بینی تصادفات در راه های دوخطه ی برون شهری (مطالعه ی موردی: محور تبریز – اهر)

تغییر شیوه ی زیست انسان ها که نتیجه ی مناسبات مدرن زندگی و سیاست های اقتصادی سرمایه محور به خصوص در کشورهای در حال توسعهو ایران، موجب افزایش تعداد تصادفات و تلفات ناشی از آن، در سال های اخیر شده است. و تصادفات ترافیکی به یکی از معضلات انسانی تبدیلشده است. از این رو در سراسر دنیا تحقی قات گستردهای در زمینه ی ایمنی راه ها و به خصوص مدلسازی پیشبینی تصادفات انجام میشود. بالابردن سطح ایمنی راه ها نیازمند انجام تحقیقاتی است که میزان تاثیرات متغیرهای مختلف بر فراوانی تصادفات را سنجیده و اقداماتی ملیجهت بهبود سطح ایمنی راه ها را موجب شود.در این تحقیق ابتدا محور دو خطه ی جدا نشده ی برون شهری تبریز – اهر به عنوان مطالعه ی موردی انتخاب شده و اطلاعات تصادفات درمحور مذکور برای سال های ۸۸ ، ۸۹ و ۹۰ جمع آوری شد. تعداد تصادفات به عنوان متغیر وابسته و متغیرهای تعداد راه های دسترسی وتقاعع ها، تعداد قوس های افقی و حجم ترافیک ساعتی به عنوان متغیر مستقل برای مدل سازی انتخاب شدند. طول شبانه روز بسته به ساعتبهاره و پاییزه به دو قسمت شب و روز تقسیم و برای هر کدام مدل جداگانه ی رگرسیونی توسعه داده شد.نتایج زیر از مدلسازی حاصل شد:اهمیت متغیرهای موثر در مدل روز به این ترتیب بود: تعداد راه های دسترسی و تقاطع ها، حجم ترافیک ساعتی و سپس تعداد قوس های افقی.در حالی که برای مدل شب متغیر تعداد قوس های افقی بیشترین تاثیر را داشت و سپس تعداد راه های دسترسی و تقاطع ها و کم اثرترین متغیربرای مدل شب حجم ترافیک ساعتی بود.

کلیدواژه ها:

پیش بینی ، تعداد تصادفات ، مدل رگرسیونی ، راه های برون شهری ، دوخطه ی جدا نشده