بررسی ساختار معماری و طراحی نقاشی در معماری اسلامی ایران (مطالعه موردی: خانه های دوره قاجار)

ایران در دوره قاجار،آبستن ایرانی نو بود. در این عصر، مجالی برای ظهور و نمایش زیبایی و ذوق ایرانی در معماری از طریق نقاشی فراهم کرد. نقاشی های دیواری، نقاشی روی گچ و شیشه و ... هر یک دارای جنبه ای از زیبایی شناسی است که با زبان مشترکی با معماری آن دوره در بنا تجلی نموده است. کاربرد این هنر در نمونه های آغازین تزئینات در معماری، به شکل نقاشی های ساده ای از چهره ی جنگ و نبرد وشکار به چشم می خورد . این پژوهش در جستجوی تحول معماری خانه و نقاشی های به کاررفته در تزئینات خانه، در ایران قرن سیزدهم می باشد و خصوصیات مشترک نقاشی های به کار رفته در تزئینات خانه های اشرافی آن دوره و فضای معماری آن بناها را می جوید. درحالیکه زیربنای سیاسی-اجتماعی و مقاصد زیبایی شناسی این دو را در فرهنگ ایرانیان عصر قاجار مورد ملاحظه قرار می دهد. به این ترتیب با استفاده از روش تحقیق تفسیری- تاریخی به گردآوری مطالب می پردازد به گونه ای که امکان ”درگیرشدن“ با متن رویداد گذشته فراهم شود.

کلیدواژه ها:

ساختار معماری ، تزئینات ، معماری اسلامی ، دوره قاجار ، نقاشی