ارائه راهبردهای ساماندهی در وضعیت مسکن شهری در بخش سکونت گاه های غیررسمی؛ مطالعه موردی سکونت گاه های غیررسمی شهر شیراز

سکونتگاه های غیررسمی شامل مساکن خودرو و بدون هویت قانونی است که در اطراف شهرها به طور نامنظم پراکندهشده اند و واحدهای مسکونی آن با مصالح بی دوام و کم دوام و فرسوده ساخته شده و تجهیزات و خدمات شهری آنناکافی است. شاخص های مسکن و برخورداری از امکانات و خدمات اساسی شهری در چنین سکونت گاهی در مقایسه بامناطق شهری رسمی دارای تفاوت های اساسی است و تدارک زیرساخت های اساسی در آن ها امری مهم و حیاتی است.سکونتگاه های غیر رسمی از لحاظ بسیاری از استانداردها و شاخص های مسکن در سطح پایینی قرار دارند و شناساییاین شاخص های مسکن و ضرورت برنامه ریزی برای این شاخص ها و دسترسی به خدمات اساسی شهری از اهمیت ویژهای در امر برنامه ریزی برخوردار است. از این رو تحقیق حاضر با هدف ارائه راهبردهای ساماندهی در وضعیت مسکنشهری در بخش سکونت گاه های غیررسمی در شهر شیراز انجام می گیرد. روش شناسی تحقیق بصورت توصیفی -تحلیلی بوده که در آن شاخص های مرتبط با موضوع تحقیق استخراج و از افراد قابل دسترس نظرخواهی می گردد.تحلیل داده ها بعد گردآوری و کدبندی وارد نرم افزار spss شده و نتایج نشان می دهد در سه مولفه عملکردی، کالبدی وکیفیت محیط مسکونی در حد قابل قبول نمی باشد و بجز تک شاخص بقیه موارد کمتر از حد انتظار و نیازمن بازنگری ومدیریت شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن شهری ، سکونتگاه غیررسمی ، شهر شیراز ، spss