سنجش و تحلیل مولفه های ابعاد سرزندگی در پیاده راه شهری (نمونه موردی: منطقه ۹ شهر شیراز)

زندگی عمومی در فضاهای شهری دارای نوع های گوناگون با عملکردهای متعدد می باشد، فضاهای شهری می بایستی دارای رفتار و فعالیت های مختلفت شامل خرید، پیاده روی، گفتگو، استفاده از امکانات برای سرگرمی استراحت ، گذراندن زمان به عنوان فعالیت های روزانه و جشن های دوره ای و رویدادهای فرهنگی و هنری باشند. این پژوهش با هدف بررسی مولفه های موثر بر سرزندگی در پیاده راه شهری بر اساس دیدگاه شهروندان در پیاده راه راه های منطقه ۹ شهر شیراز می باشد. روش پژوهش از نوع کاربردی - همبستگی می باشد. جامعه آماری، کلیه شهرندان محدوده منطقه ۹ شهر شیراز تشکیل می-دادند که از بین جامعه ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری بر طبق فرمول کوکران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته سرزندگی در پیاده راه شهری با توجه به نگرش شهروندان انجام شد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. در تحلیل آماری از آزمون رگرسیون استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بر طبق فرضیه اول که ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین اندازه ی تاثیر متغیر عوامل فعالیتی بر سرزندگی در پیاده راه شهری ۵۷۴/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۳۲۷/۰ = R۲ می باشد در مورد فرضیه دوم تاثیر متغیر عوامل کالبدی بر سرزندگی در پیاده راه شهری ۵۴۴/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۴۶۱/۰ = R۲ و در مورد فرضیه سوم تاثیر متغیر عوامل اجتماعی بر سرزندگی در پیاده راه شهری ۵۳۶/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۳۶۲/۰ = R۲ می باشد. لذا فرضیات پژوهش اثبات گردید.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، پیاده راه شهری ، منطقه ۹ شهر شیراز.