تاثیر تمرین هوازی و مصرف نانو میسل کورکومین بر بیان ژن casp۳، casp۹، bax و bcl۲ بافت قلبی موش های بالب سی با سرطان پستان القایی در فاز درمانی با دوکسوروبیسین

زمینه و هدف: دوکسوروبیسین دارویی فراگیر در درمان انواع سرطان ها است که به دلیل عوارض مختلف در بافت های بدن مصرف آن محدود شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر در راستای کاهش عوارض این دارو، از طریق تاثیر یک دوره تمرین هواری به همراه مصرف نانو میسل کورکومین بر بیان ژن های CAS۳،CAS۹، BCL۲ و BAX بافت قلبی موش های بالب سی با سرطان پستان القایی است. روش بررسی: ۲۴سر موش ماده بالب سی به طور تصادفی به۴ گروه کنترل بیمار دوکسوربیسین، بیمار دوکسوروبیسین و تمرین، بیمار دوکسوروبیسین و مکمل نانوکورکومین و بیمار دوکسوروبیسین، تمرین هوازی و مکمل تقسیم شدند. القای سرطان پستان با سلول های MC۴-L۲ انجام شد. دوکسوروبیسین ۲mg/kg به صورت زیرصفافی به تعداد ۶ مرتبه و در روزهای ۲۸،۲۱،۱۴،۷،۱ و ۳۵ تزریق شد. برنامه هوازی ۶ هفته، هفته ای ۵ روز با افزایش سرعت نوارگردان در هر دو هفته و مصرف نانومیسل کورکومین با دوز ۱۰۰ mg/kg بود، داده­ های جمع­ آوری شده با آنالیز واریانس دوطرفه در سطح معنی داری ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تمرین هوازی سبب کاهش معنادار بیان ژن CAS۳، CAS۹وBAX شد ولی تاثیر معناداری بر BCL۲ نداشت (P≤ ۰/۰۵). مصرف مکمل نانومیسل کورکومین سبب کاهش معناداری در بیان ژن CAS۳، CAS۹ شد اما تاثیر معناداری بر بیان ژن BAX نداشت اگرچه سبب افزایش معنادار بیان ژن BCL۲ شد. (P≤ ۰/ ۰۵) نتیجه گیری: احتمالا تمرین منتخب هوازی و مصرف مکمل نانو میسل کورکورمین مجزا و یا همزمان می تواند در کاهش حساسیت به آپوپتوز و محافظت از قلب به عنوان بافت غیرهدف در زمان درمان با داروی دوکسوربیسین که به منظور جلوگیری از رشد و پیشرفت سلول های سرطانی در بیماران استفاده می شود موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

Aerobic Exercise ، D oxorubicin ، Breast Cancer ، Curcumin Nanomicelle Breast Cancer ، تمرین هوازی ، دوکسوربیسین ، سرطان پستان ، نانو میسل کورکومین ، شاخص های آپوپتوزی