موانع و تسهیل کننده های استفاده از وسایل همراه به عنوان یک وسیله آموزشی

مقدمه و هدف: استفاده از وسایل همراه فرایند یادگیری دانشجویان پرستاری را در برخی شرایط تسهیل می کند، اما ممکن است دانشجویان را با چالش هایی روبرو کند که مانع از یادگیری آنها گردد. این پژوهش با هدف شناسایی و بررسی موانع و تسهیل کننده های استفاده از وسایل همراه به عنوان یک وسیله آموزشی از دیدگاه دانشجویان پرستاری انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش کیفی-توصیفی، در سال ۱۳۹۹ بر روی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. تعداد ۲۲ دانشجوی کارشناسی پرستاری به روش نمونه گیری هدفمند با حداکثر تغییر پذیری انتخاب شدند. معیارهای ورود به پژوهش: تحصیل در مقطع کارشناسی پرستاری، داشتن وسایل همراه و تمایل به شرکت در پژوهش بود. داده ها به روش مصاحبه نیمه ساختاریافته فردی به مدت ۷۵-۴۵ دقیقه در محیط پیشنهادی دانشجویان تا زمان به اشباع رسیدن داده ها گردآوری شد. تحلیل داده ها به صورت دستی و به روش شیوه تحلیل چارچوب با مراحل: آشنا شدن، شناسایی یک چارچوب درون مایه ای، نمایه سازی، جدول بندی و ترکیب داده ها انجام شد. استحکام داده ها به روش های اعتبار، اعتماد، تاییدپذیری و انتقال پذیری صورت گرفت. یافته ها: تعداد ۲۲ دانشجوی پرستاری در پژوهش شرکت کردند. اکثر شرکت کنندگان (۴۵/۴۵ درصد) ۲۱ سال سن، ۶۳/۶۳ درصد زن و ۳۶/۳۶ درصد در ترم ۸ شاغل به تحصیل بودند. یافته های حاصل از تحلیل مصاحبه ها نشان داد که موانع استفاده از وسایل همراه در ۴ طبقه اصلی (موانع مربوط به وسایل همراه، موانع مربوط به دسترسی به اینترنت، موانع مربوط به سواد اطلاعاتی، موانع فرهنگی-محیطی) و ۱۵ زیرطبقه وعوامل تسهیل کننده استفاده از وسایل همراه در ۲ طبقه اصلی (کاربری آسان وسایل همراه و سهولت دسترسی به اطلاعات) و ۶ زیرطبقه و جای گرفت.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش به مدیران آموزشی و برنامه ریزان درسی در حوزه پرستاری کمک می کند تا همسو با تغییرات فناوری و با در نظر گرفتن مزایای متعدد وسایل همراه، به عنوان یک وسیله آموزشی، برای رفع موانع موجود اقدام کنند و به استفاده از وسایل همراه درجهت توسعه یادگیری الکترونیکی در دروس نظری و مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری توجه کنند.

کلیدواژه ها:

وسایل همراه ، یادگیری الکترونیکی ، دانشجویان پرستاری