ارزیابی مقاومت پلاسمیدی به موپیروسین در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شده از نمونه های بالینی پوست کارکنان و بیماران بستری در بیمارستان

زمینه و هدف : موپیروسین آنتی بیوتیک ترشحی مهار کننده آنزیم ایزولوسین- tRNA سنتتاز باکتریایی است که علیه زرد زخم حاصل از استرپتوکوکوس پیوژن و استافیلوکوکوس اورئوس به کار می رود. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت پلاسمیدی به موپیروسین در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شده از نمونه های بالینی پوست کارکنان و بیماران بستری در بیمارستان انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی روی ۱۵۰ سویه استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شده از نمونه های بالینی پوست بیماران و کارکنان سه بیمارستان در شهرستان قم انجام شد. برای تایید هویت ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس از روش های بیوشیمیایی متداول استفاده شد. همچنین از PCR ناحیه srRNA۱۶ برای تایید ملکولی ایزوله ها استفاده شد. حضور ژن های mupA (iles-۲) و mupB پلاسمیدی با استفاده از روش PCR بررسی شده و نقشه برش آنزیمی AluI برای آنها انجام پذیرفت. از روش دیسک دیفیوژن برای نشان دادن مقاومت به موپیروسین استفاده شد. یافته ها : ۷ ایزوله (۴.۶۶%) مقاوم به موپیروسین شناخته شدند. همگی ایزوله های مقاوم به موپیروسین دارای PCR مثبت ژن های مقاومت به موپیروسین پلاسمیدی mupA (iles-۲) و mupB  بودند و در تمام نمونه های مقاوم هر دو ژن پلاسمیدی مورد بررسی، مشاهده گردید. گروه بندی نمونه های باکتریایی براساس الگوی برش ژن پلاسمیدی mup B با آنزیم Alu I و روش UPGMA توانست ایزوله های بالینی به دست آمده از افراد مذکر و مونث را در خوشه های (Clusters) مجزا قرار دهد. نتیجه گیری : شیوع استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به موپیروسین پایین ارزیابی شد.

کلیدواژه ها:

Staphylococcus aureus ، Plasmid ، Mupirocin ، Skin ، Patient ، استافیلوکوکوس اورئوس ، پلاسمید ، موپیروسین ، برش آنزیمی ، پوست