مقایسه بروز تهوع و استفراغ و لارنگواسپاسم بعد از عمل در کودکان با دو روش بیهوشی تنفس کنترله و خودبخود

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 116

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GOUMS-15-2_003

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : تهوع و استفراغ بعد از عمل و لارنگواسپاسم از علل شایع و مهم مشکلات بعد از اعمال جراحی است. این مطالعه به منظور مقایسه بروز تهوع و استفراغ و لارنگواسپاسم بعد از عمل جراحی زیرناف در کودکان با دو روش بیهوشی تنفس کنترله و خودبخود انجام شد. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی دوسوکور روی ۱۹۲ کودک (۱۲۵ پسر و ۶۷ دختر) ۷-۲ ساله کاندید اعمال جراحی زیرناف با کلاس ASA-I و تخمین زمان یک ساعته عمل جراحی در بیمارستان مرکز طبی کودکان تهران طی سال های ۸۸-۱۳۸۹ انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تنفس کنترله و خودبخود تقسیم شدند. پس از القای بیهوشی به بیماران گروه اول (تنفس کنترله) آتراکوریوم تزریق شد و بیهوشی با تنفس مکانیکی ادامه داده شد. در بیماران گروه دوم (تنفس خودبخود) بعد از افزایش تدریجی دوز هالوتان و اطمینان از عمق کافی بیهوشی، لوله گذاری داخل تراشه انجام شد و اجازه تنفس خودبخود حین عمل داده شد. بعد از لوله گذاری، بیهوشی تمام بیماران با هالوتان ۲-۱درصد و مخلوط N۲O/O۲ انجام شد. میزان تهوع، استفراغ، لارنگواسپاسم، ترشحات فراوان بعد از عمل در دو گروه ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۳ ، student’s t-test ، chi-square و Fisher's exact test تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میزان تهوع بعد از عمل به طور غیرمعنی داری در بیماران گروه تنفس کنترله (۸ درصد) بیشتر از گروه تنفس خودبخود (۶.۵۲%) بود. همچنین میزان استفراغ در گروه تنفس کنترله (۱۶ درصد) نسبت به گروه تنفس خودبخود (۲.۱۷%) بیشتر بود (CI۹۵%:۱.۹۱-۳۸.۴۱, RR=۸.۵۷, P<۰.۰۰۱). میزان لارنگواسپاسم در پایان عمل در بیماران گروه تنفس کنترله (۱۵.۲۱%) بیشتر از گروه تنفس خودبخود (۲۶ درصد) بود (CI۹۵%:۰.۰۵-۱.۷۷, RR=۰.۹۴, P<۰.۰۲). میزان ترشحات فراوان در پایان عمل به طور معنی داری در بیماران گروه تنفس کنترله (۵۲ درصد) بیشتر از گروه تنفس خودبخود (۱۱.۹۵%) بود (CI۹۵%:۱۶.۷۵-۳۰.۸۰, RR=۷.۹۷, P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که در اعمال جراحی زیرناف در مدتی کمتر از یک ساعت، بروز استفراغ و لارنگواسپاسم در گروه تنفس کنترله بیشتر از گروه تنفس خودبخود است که شاید علت آن تزریق نئوستیگمین در این گروه برای خنثی کردن اثر شل کننده های عضلانی باشد.

نویسندگان

علی شهریاری

Associate Professor, Department of Anesthesiology, School of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

مریم خوشیده

Associate Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, School of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

محمدحسن حیدری

Associate Professor, Department of Anatomy, School of Medicine, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran