اثر افزایش شدت تمرین بر سطوح کورتیزول، تستوسترون، آلفاآمیلازبزاقی و وضعیت خلق و خوی کشتی گیران حرفه ای نوجوان

زمینه و هدف : افزایش شدت تمرین یکی از راهکارهای توسعه عملکرد ورزشکاران می باشد. کارآمدی برنامه تمرین از طریق سنجش نشانگران بیوشیمیایی و روانشناختی تعیین می گردد. از آنجایی که پاسخ این متغیرها به افزایش شدت تمرین وابسته به سطح آمادگی افراد مورد مطالعه و نوع برنامه تمرینی می باشد؛ نتایج مطالعات موجود متناقض است. لذا این مطالعه به منظور تعیین اثر افزایش شدت تمرین بر کورتیزول، تستوسترون، آلفاآمیلازبزاقی و وضعیت خلق و خوی کشتی گیران حرفه ای نوجوان انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه شبه تجربی ۱۵ کشتی گیر نوجوان دعوت شده به اردوی تیم ملی در سال ۱۳۸۸ به مدت سه هفته تمرینات فزاینده را انجام دادند. نمونه بزاق قبل از انجام تمرینات، پایان هفته های اول، دوم و سوم برای سنجش غلظت کورتیزول، تستوسترون وآلفاآمیلاز جمع آوری گردید. برای سنجش خلق و خوی افراد مورد مطالعه قبل و پس از پایان دوره تمرینی، از آزمون ۲۴ سوالی نیمرخ وضعیت خلق و خو برامس استفاده گردید. با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۴ ، برای تعیین اثر یک دوره تمرین شدید بر عوامل آمادگی جسمانی و نیمرخ وضعیت خلقی از مدل آماری t و برای تغییرات متغیرهای بزاق از مدل آماری تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها : پس از افزایش شدت تمرین سه هفته ای، غلظت کورتیزول (۰.۷۵+-۷.۶۹ ng/ml در مقابل ۰.۹۳+-۸.۱ ng/ml)، تستوسترون (۰.۸۹+-۸۲.۳ ng/ml در مقابل ۱.۷+-۶۴.۲ ng/ml)، آلفاآمیلازبزاقی (۱.۳۵+-۹۸.۸۱ U/ml در مقابل ۱.۵+-۸۴.۲ U/ml) و خلق و خو (۳.۲۸+-۱۶.۴ در مقابل ۲.۹۱+-۲۰.۰۸)تفاوت آماری معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش شدت تمرین بر غلظت کورتیزول، تستوسترون و آلفاآمیلازبزاقی و نیز خلق و خوی کشتی گیران حرفه ای نوجوان اثری ندارد.

کلیدواژه ها:

Training ، Cortisol ، Testosterone ، α-amylase ، Saliva ، Mood profile ، Adolescent wrestlers ، تمرین شدید ورزشی ، تستوسترون ، کورتیزول ، آلفاآمیلاز ، بزاق ، وضعیت خلق و خو ، کشتی گیر نوجوان