اثر آموزش فضائی بر تعداد سلول های آستروسیت شکنج دندانه ای موش صحرائی آزمایشگاهی

زمینه و هدف : شکنج دندانه ای (Dentate gyrus) بخشی از تشکیلات هیپوکامپی است که در رابطه با حافظه و یادگیری دخالت دارد. آستروسیت ها از جمله سلول های نوروگلیا در بافت عصبی هستند که نقش مهمی را در فعالیت های نورون ها از جمله رهاسازی نوروترانسمیترها و تولید سیناپس به عهده دارند. این مطالعه به منظور تعیین اثر آموزش های فضائی بر تعداد سلول های آستروسیت شکنج دندانه ای موش صحرائی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی ۱۸ سر موش صحرائی نر بالغ از نژاد ویستار با استفاده از روش ماز آبی موریس و دو روش حافظه مرجع و حافظه کاری انجام شد. پس از انجام آزمایشات آموزشی مغز موش های صحرائی خارج شد. به منظور انجام مراحل آمادش بافتی، از مغزها برش های سریال تهیه گردید و با رنگ آمیزی اختصاصی PTAH رنگ آمیزی شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری Compaired T-test و One-way ANOVA مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند. یافته ها : بین تعداد آستروسیت ها در گروه حافظه مرجع (۹۸/۵±۵۷/۳۰۰) و گروه کنترل (۶۱/۲۲±۷۳/۷۳) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<). همچنین تفاوت آماری معنی داری نیز بین گروه حافظه کاری (۱۱/۴±۷۷/۳۷۵) و گروه کنترل به دست آمد. با مقایسه دو گروه آموزش دیده مشخص شد که تفاوت آماری معنی داری نیز بین دو گروه وجود دارد و تعداد آستروسیت ها به ترتیب از گروه کنترل به حافظه مرجع و از حافظه مرجع به حافظه کاری افزایش یافته بود (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که یادگیری های فضائی مانند روش های حافظه مرجع و کاری موجب افزایش تعداد آستروسیت ها در شکنج دندانه ای شده و این افزایش می تواند با طول دوره آموزش مرتبط باشد.

کلیدواژه ها:

Dentate gyrus ، Astrocyte ، Spatial learning ، PTAH staining ، شکنج دندانه ای ، آستروسیت ، آموزش فضائی ، رنگ آمیزی PTAH