تاثیر پانسمان با گاز استریل در جلوگیری از فلبیت و عفونت موضعی ناشی از کاربرد کاتترهای وریدی

مقدمه و هدف: کاتترهای محیطی داخل وریدی دارای عوارض زیادی هستند که پیشگیری از آن یکی از مهم ترین اهداف پزشکی محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر به کارگیری پانسمان با گاز استریل در میزان بروز فلبیت و عفونت موضعی ناشی از کاربرد وریدی بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی صورت گرفت. مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی روی ۶۴ بیمار بستری در بخش CCU و POST CCT بیمارستان امام حسین (ع) ملایر انجام گرفت. ۳۲ بیمار در گروه تجربی (با استفاده از پانسمان با گاز استریل) و ۳۲ بیمار در گروه کنترل (به طور روتین با چسب) به صورت تصادفی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات کاتتر وریدی به طریقه استریل توسط یک نفر در دست بیمار جایگذاری شد. سپس گاز استریل در روی ناحیه کاتتر برای گروه تجربی (برای گروه کنترل طبق روتین بخش) قرار می گرفت. پس از جایگذاری هر ۱۲ ساعت به مدت ۷۲ ساعت محل از نظر قابلیت یا عفونت مورد بررسی قرار می گرفت. در صورت بروز فلبیت و یا گذشت ۷۲ ساعت سر پلاستیکی آنژیوکت با تیغ بیستوری استریل از بدنه جدا و به لوله آزمایش استریل حاوی ماده مغذی انتقال و در کمترین زمان ممکن به آزمایشگاه فرستاده می شد تا در محیط کشت توسط یک نفر کشت داده شود و در صورت رشید تعداد ۱۵ کلنی در هر بشقابک همراه با وجود علایم نتیجه کشت مثبت تلقی می شد. یافته ها: اکثریت (۶۵.۶ درصد) افراد دو گروه سنی بین ۷۰-۶۱ سال بودند، ۵۳.۱ درصد افراد هر دو گروه بی سواد و اکثریت افراد هر دو گروه (۵۹.۴درصد) دارای ایسکمی میوکارد بودند. محل کاتتر در گروه تجربی ۵۳.۱ درصد در دست چپ و در گروه کنترل ۵۳.۱ درصد در دست راست بود. از نظر نوع داروی مصرفی ۴۴.۱ درصد افراد در هر دو گروه از دو داروی هپارین و بازکننده عروق استفاده می کردند. نتایج پژوهش در مورد فلبیت با ۰.۰۵

کلیدواژه ها:

Bandages ، Peripheral catheterization ، Coronary care units ، Infection ، Phlebitis ، پانسمان ها ، کاتتراسیون محیطی ، بخش مراقبت از بیماران عروق کرونر ، عفونت موضعی ، فلبیت