برداشت های عرفانی راجی از دیوان حافظ
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 2، شماره: 7
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 110
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-2-7_003
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
رابطهی ادبیات فارسی و ادبیات ترکی به دلیل خویشاوندی سببی که میان آنها پیش آمده است، رابطهای نسبتا دیر پاست. که طی قرون متمادی ضمن بهرهمندی از آبشخور غنی آموزه های دینی همواره در تعامل با هم بودهاند. به یمن همین داد و ستد مبارک تعداد زیادی از شعرای نغزگوی هردو زبان به طبع آزمایی پرداختهاند. از این میان میرزا ابوالحسن راجی تبریزی، شاعر قرن سیزدهم هجری قمری، که بیتردید یکی از شعرای بزرگ ذولسانین آذربایجان است، از جمله شعرایی است که درکنار زبان ترکی به زبان فارسی نیز طبع آزمایی کرده است. چکامه های نغز و دلکش او در هر دو زبان، گویای قدرت فراوان او در فن شعر است. سرودههای وی در حوزهی واژگان، تصویر سازی، شکل و قالب و مضمون و محتوا شدیدا تحت تاثیر زبان فارسی و ادبیات عرفانی آن است. به ویژه رد پای این تاثیر پذیری را با حافظ بیشتر می توان پی گرفت. مقالهی حاضر میکوشد با بررسی برداشتهای عرفانی راجی از حافظ، ابعاد این تاثیر پذیری را در دیوان راجی بیابد و به خواننده عرضه دارد.
کلیدواژه ها:
Persian literature ، Turkish literature ، Mysticism ، Hafiz ، Raji ، ادبیات فارسی ، ادبیات ترکی ، عرفان ، حافظ ، راجی.
نویسندگان