پرورش اخلاق از طریق کتاب درمانی در متون ادب پارسی

زمینه: کتاب، جایگاه عرضه اندیشه های بکر از ژرفای تفکر و احساس است و چون از روح و روان گوینده در شرایط خاص خود نشات می گیرد در شرایط مشابه بر خواننده، اثر می گذارد؛ به مصداق «سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند». از آغاز، علت تالیف کتاب، راهنمایی و پرورش روح آدمی با هدف حفظ تجارب گذشتگان بوده است؛ آنچه که امروزه بدان «کتاب درمانی» می گویند. در فرهنگ قدیم و غنی ایران همواره از کتاب برای درمان مشکلات روحی، ایجاد انگیزه برای مبارزه با سختی های زندگی و نیز به عنوان وسیله ای در جهت رشد اندیشه و خرد بهره برده اند؛ چنانکه ماجرای شهرزاد و پادشاه، خردنامه اسکندری و نگارش سیاست نامه و قابوسنامه از مثال ها و مصداق های آن است. در این مقاله به بررسی کتاب درمانی در فرهنگ ایران پرداخته شده است. نتیجه گیری: کتاب می تواند در پرورش و تعالی اخلاق در جامعه امروزی بسیار موثر باشد. متون ادب پارسی پر از کتاب هایی است که هدف آن رشد اخلاقی است هم در جنبه فردی و هم در جنبه اجتماعی. ازاین رو باید از کتاب به عنوان یک منبع ارزشمند در درمان استفاده کرد. کتاب درمانی در دو بخش کتاب درمانی رشدی و کتاب درمانی بالینی قابل بررسی است. تمام کتاب های حوزه ادبیات تعلیمی، نوعی کتاب درمانی رشدی هستند و از بازنویسی داستان های تمثیلی می توان به عنوان کتاب درمانی بالینی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Ethics ، Book Therapy ، Persian Literature ، اخلاق ، کتاب درمانی ، ادب فارسی