رابطه هوش معنوی و اخلاقی با رهبری تحول آفرین

زمینه: در حالی که بسیاری از تحقیقات انجام شده در زمینه رهبری تحول آفرین تمرکزشان روی خود رهبران بوده است، تاکید پارادایم جدید مدیریت و رهبری بر این است که تک تک کارکنان می توانند به جای انفعال و اثرپذیر بودن، نقش فعال تری را در زندگی سازمانی ایفا و خود به عنوان عامل تغییر عمل کنند. امروزه به نظر می رسد که دو مفهوم هوش معنوی و هوش اخلاقی بر میزان تحول آفرینی رهبران و کارکنان به مثابه عاملان تغییر سازمانی تاثیرگذار است. با این پیش فرض علمی، این مقاله هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و هوش اخلاقی با رهبری تحول آفرین را دنبال می کند. روش: روش تحقیق به کار رفته در این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ جمع آوری داده ها توصیفی پیمایشی است. داده های مورد نیاز پژوهش از بین یک نمونه ۱۸۰ نفره از کارکنان و مدیران وزارت اقتصاد و دارایی در تهران به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای جمع آوری و فرضیات و الگوی مفهومی تحقیق به ترتیب با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و مدل سازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفته است. یافته ها: نتایج آزمون های آماری و شاخص های محاسبه شده نشان می دهد که الگوی مفهومی پژوهش با داده های گردآوری شده از نمونه آماری برازش خوبی دارد و رابطه بین هر دو نوع هوش معنوی و هوش اخلاقی با رهبری تحول آفرین مثبت و معنا دار است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق بیان گر این است که هوش معنوی در مقایسه با هوش اخلاقی، رابطه قوی تری با رهبری تحول آفرین دارد. به این معنی که داشتن ویژگی هایی چون الهام بخشی، خلاقیت، صداقت و راستی، نگرش کل گرا و تمایل به آموزش در رهبر منجر به ایجاد انگیزش معنوی در کارکنان می شود و آنان را در ایجاد و پی گیری تغییرات بنیادین در سازمان ترغیب می کند

کلیدواژه ها:

Evolutionary Leadership ، Moral Intelligence ، Spiritual Intelligence ، رهبری تحول آفرین ، هوش اخلاقی ، هوش معنوی