ارتباط بین نارسایی شناختی و نارسایی هیجانی با تعلل ورزی تصمیم گیری در دانشجویان

مقدمه: تعلل ورزی تصمیم گیری یکی از متغیرهای منفی که احتمالا مانع پیشرفت تحصیلی دانشجویان می شود و راهبرد دفاعی غیرموثری است که دانشجویان برای پرهیز از شکست، حفظ عزت نفس و ارزش شخصی از آن بهره می جویند. آنچه در فرایند یادگیری از اهمیت اساسی برخوردار است فراهم آوردن شرایط یادگیرنده به گونه ای است که بهترین دستاوردها حاصل آید. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط نارسایی شناختی و نارسایی هیجانی با تعلل ورزی تصمیم گیری در دانشجویان بود. روش ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی بر اساس فرمول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان، تعداد۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر اراک به طور در دسترس در مقطع زمانی ۹۲-۹۳ انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس نارسایی هیجانی ریف، استروالد و میرام، مقیاس نارسایی شناختی برادبنت و مقیاس تعلل ورزی تصمیم گیری مان استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی و آزمون رگرسیون خطی انجام گردید. نتایج: در نهایت۳۰۰ پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (درصد پاسخ دهی ۷۵%). یافته ها نشان داد بین نارسایی شناختی و نارسایی هیجانی با تعلل ورزی در تصمیم گیری دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰>P). نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که نارسایی شناختی می تواند ۳۵ درصدو نارسایی هیجانی ۲۶ درصد از واریانس تعلل ورزی در تصمیم گیری دانشجویان را پیش بینی نماید. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نقش نارسایی شناختی و هیجانی در تعلل ورزی در تصمیم گیری دانشجویان را آشکار ساخت. این نتایج بیان می کند که نارسایی شناختی و هیجانی نقش مهمی در زمینه تشدید و بروز تعلل ورزی در تصمیم گیری دانشجویان دارند. اهمیت فرایند تصمیم گیری در میان دانش آموزان و دانشجویان، لزوم توجه مسوولین، برنامه ریزان و دست اندرکاران نظام آموزشی را به حوزه اهداف و به کارگیری راهبردهای برای تغییر جهت گیری هدف، جهت کاهش تعلل ورزی تصمیم گیری یا اصلاح آن ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

cognitive failure ، alexithymia ، decisional procrastination ، students ، نارسایی شناختی ، نارسایی هیجانی ، تعلل ورزی در تصمیم گیری ، دانشجویان