بررسی و مقایسه اعتماد حرفه ای در دانشجویان و شاغلین بالینی مامایی

مقدمه: اعتمادحرفه ای یک ویژگی مطلوب ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی است و ماما به عنوان اولین فرد در تماس با مددجو باید دانش و مهارت کافی برای ارائه خدمات بالین را داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه میزان اعتماد حرفه ای دانشجویان کارشناسی مامایی دانشکده پرستاری و مامایی و شاغلین بالینی این رشته در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۹۲ انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، اعتمادحرفه ای کلیه دانشجویان مامایی و نمونه ای سهمیه ای از شاغلین بالینی مامایی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۹۲ با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته مورد بررسی قرارگرفت. روایی ابزار پژوهش از طریق تعیین ایندکس روایی محتوا و فاکتور آنالیز، و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج: ۱۰۱ نفر(۹/۶۳ درصد) دانشجوی مامایی و ۵۷ نفر(۱/۳۶ درصد) شاغلین بالینی مامایی در این پژوهش شرکت کردند. میانگین نمره اعتمادحرفه ای دانشجویان سال دوم ۲۷/۲۵±۷۷/۱۳۵، دانشجویان سال سوم، ۳۶/۲۶±۱۴۹، دانشجویان سال چهارم، ۵۳/۲۷±۰۳/۱۴۱ و شاغلین بالینی مامایی ۱۴/۱۹±۹۴/۱۵۸ از مجموع ۲۱۰ نمره بود. آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه، بین گروه ها از این نظر اختلاف آماری معناداری نشان داد(۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: آموزش های پایه توانسته بودند سطح قابل قبولی از اعتماد حرفه ای را در دانشجویان سال های دوم و سوم ایجاد کنند، اما اعتماد حرفه ای در طی کارآموزی عرصه میزان مناسبی نداشت. نمره اعتماد حرفه ای شاغلین بالینی نسبت به دانشجویان مامایی مطابق انتظار بالاتر بود. به موازات افزایش توانایی ها دانشجویان در سال های بالاتر باید با ایجاد محیط بالینی حمایتی، زمینه توسعه اعتماد حرفه ای دانشجویان را به وجود آورد. بررسی و شناسایی عوامل کاهش دهنده اعتماد حرفه ای در پژوهش های آینده پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Professional confidence ، midwifery students ، midwife ، clinical education. ، اعتمادحرفه ای ، دانشجویان مامایی ، ماما ، آموزش بالین