موانع اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت

مقدمه: آموزش خودمدیریتی از اجزای کلیدی مراقبت دیابت است. از طرفی میزان بالای عدم پذیرش یا پای بندی بیماران به رژیم درمانی بیانگر آن است که آموزش به بیمار برای دستیابی به خودمدیریتی با کاستی هایی روبرو است. هدف مطالعه حاضر کمک به شناخت موانع اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت می باشد. روش ها: برای دستیابی به هدف مطالعه، از روش مرور سنتی بر مطالعات انجام شده بین سال های۲۰۱۰-۱۹۹۰ در زمینه موانع دستیابی به خودمدیریتی و کنترل دیابت از طریق جستجو در بانک های اطلاعاتی داخلی و بین المللی استفاده شده است. نتایج: موانع اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت، در دو دسته موانع مربوط به بیمار و موانع مرتبط با مراقبت کننده قرار گرفت. شایع ترین موانع مربوط به بیمار، مواردی از قبیل موانع دموگرافیک، ،مشکلات مالی، جدی نگرفتن بیماری، مشکلات روحی روانی، و کمبود دانش بود. ارتباط بیمار و مراقبت کننده، دانش ناکافی و حجم بالای کاری موانع مربوط به مراقبت کننده را تشکیل دادند. نتیجه گیری: حاصل این مرور معرفی عوامل متعدد و متنوعی است که قادرند اثربخشی آموزش خودمدیریتی دیابت را با چالشی جدی برای بیمار و مراقبت کننده مواجه نمایند. شناخت و درک این موانع و تلاش در جهت غلبه برآنها، به توانمندسازی بیمار برای دستیابی به خودمدیریتی کمک زیادی می نماید.

کلیدواژه ها:

Diabetes Education ، Self-Management Education ، Patient Education ، آموزش دیابت ، آموزش خودمدیریتی ، آموزش بیمار.