استفاده از بحث مورد برای آموزش دستیاران
سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 73
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJME-3-1_009
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه علی رغم مطالعات بسیار پیرامون روش های نوین آموزش در مورد دانشجویان پزشکی، آموزش دستیاران چندان مورد کنکاش و بررسی قرار نگرفته است. معرفی مورد معمولا وسیله ای مناسب برای آموزش علمی- بالینی است و طراحی با استفاده از روش های طب مستند (Evidence-Based) یک شیوه مناسب برای معرفی موارد بر پایه یافتن علت بالینی خواهد بود. بدین منظور، مطالعه ای با هدف تعیین نظرات دستیاران در مورد مقایسه روش های آموزشی سنتی و بحث عمیق در نحوه فراگیری آنان انجام شد.روش ها در یک مطالعه پیش تجربی (pre experimental) یک گروهی، یک مرحله ای (پس آزمون) جلسات آموزشی بحث موردی (case discussion) خاص به صورت ماهیانه، ویژه دستیاران داخلی، طراحی و با استفاده از یک پرسشنامه، این شیوه با شیوه آموزش سنتی مقایسه شد. هر مورد با یک مساله آغاز شده، سپس علائم بالینی، نشانه های معاینه و آزمایشگاهی به ترتیب ارائه می گردید. در انتها یک سوال مشخص بالینی طرح می گردید. در مواردی که یافته جدید، رادیولوژیک یا هیستولوژیک بود، سعی شد تا نمای ظاهری واقعی یافته ارائه شود. پس از برگزاری ششمین جلسه آموزشی، تعداد ۵۰ پرسشنامه بطور غیرتصادفی بین دستیاران داخلی شرکت کننده توزیع شد که تعداد ۳۱ پرسشنامه تکمیل گردید. داده ها با نرم افزار SPSS-۱۱ به صورت توزیع فراوانی نظرات و آزمون کروسکال والیس (Kruskal Wallis) تجزیه و تحلیل گردید.نتایج شرکت کنندگان در همه موارد تاثیر جلسات آموزشی بحث عمیق (Hard Talk) را مثبت ارزیابی کرده اند بطوری که در مورد امکان پرسش از سخنران و ایجاد چالش علمی ۸/۵۴ درصد، در مورد یادگیری مطالب در طی جلسه ۶/۸۰ درصد، در مورد تطابق محتوا با نیازهای واقعی محیط کار ۴/۷۷ درصد، در مورد امکان استفاده از تجربیات اساتید ۲/۷۷ درصد و در مورد میزان حجم و انتقال دانش در زمان محدود ۷/۶۷ درصد شرکت کنندگان در مطالعه جلسات بحث عمیق را نسبت به سخنرانی سنتی بهتر ارزیابی کرده اند.بحث در مجموع، این مطالعه نتایج یک تجربه نسبتا موفق را در شرایط محدود برای آموزش دستیاران نشان داد و با توجه به کمبود آموزش های مدون برای دستیاران و بخصوص کمبود استفاده از شیوه های نو در این زمینه، می تواند راهگشای سایر پژوهش های مشابه باشد.
کلیدواژه ها: