دیدگاه اعضای هیات علمی در مورد نظارت اداری و بالینی در برخی دانشگاه های علوم پزشکی کشور

مقدمه یکی از مهمترین فعالیت های مدیریت و رهبری در سازمان های آموزشی، نظارت بر عملکرد مدرسان می باشد. نظارت به دو صورت اداری و بالینی می تواند صورت پذیرد، نظارت اداری بطور معمول و از طریق اداری انجام می شود و نظارت بالینی با استفاده از نگرش روابط انسانی و بر اساس کمک به رشد حرفه ای مدرس و بهبود کیفیت یادگیری دانشجویان رخ می دهد، این مطالعه به منظور مقایسه دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی در مورد تاثیر نظارت اداری و بالینی در فرایند تدریس - یادگیری انجام گرفته است.روش ها دراین پژوهش توصیفی تحلیلی، دیدگاه ۱۳۵ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی همدان، شهید بهشتی و اصفهان که به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شده بودند، از طریق پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با نرم افزار SPSS با روش آماری توصیفی و تحلیلی با آزمون ویلکاکسون (Wilcoxon) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج میانگین امتیازات مربوط به دیدگاه پاسخ دهندگان در مورد تاثیر نظارت بالینی بر بهبود کیفیت تدریس - یادگیری بیشتر از میانگین امتیازات مربوط به نظارت اداری بوده و همچنین پاسخ دهندگان، کاربرد نظارت بالینی با مراحل پیشنهاد شده توسط پژوهشگر را در بهبود کیفیت تدریس - یادگیری بسیار مفید ارزیابی نمودند.بحث کاربرد نظارت بالینی می تواند از طریق توسعه و رشد مهارتهای تدریس مدرسان به بهبود کیفیت یادگیری دانشجویان کمک نماید و از این طریق، کار آیی نظام آموزشی افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

Administrative Supervision ، Clinical Supervision ، Faculty members ، Medical Universities. ، نظارت اداری ، نظارت بالینی ، اعضای هیات علمی ، دانشگاه های علوم پزشکی