بررسی مقایسه روشهای کشت و PCR در تعیین شیوع مایکوپلاسما هومینس نمونههای اندوسرویکس بیماران مراجعه کننده به درمانگاه ناباروری بیمارستان فاطمیه همدان در سال ۱۳۹۵

مقدمه: باکتری مایکوپلاسما هومینیس به طور همزیست در دستگاه تناسلی زنان زندگی می کند. بررسی­های انجام شده در سال­های اخیر نشان می­دهد که حضور این باکتری مرتبط با اختلالاتی از قبیل واژینوز، ناباروری، سقط و زایمان زودرس می­باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی مایکوپلاسما هومینیس در زنان مراجعه کننده به درمانگاه ناباروری بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. روش کار: این مطالعه اپیدمیولوژیک - توصیفی در سال ۱۳۹۵ بر روی ۲۳۴ نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه نازایی بیمارستان زنان فاطمیه شهر همدان انجام گرفت. با استفاده از سواب، از اندوسرویکس ۲۳۴ بیمار زن که حداقل یکی از علائم واژینوز، ناباروری، سقط و زایمان زودرس را داشتند، نمونه برداری انجام شد. از محیط کشت با حذف مرحله فیلتراسیون و از تکنیک مولکولی PCR برای ردیابی ژن ۱۶s rRNA به عنوان دو روش تشخیص باکتری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون مک نمار انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: فراوانی مایکوپلاسما هومینیس در هر دو روش، ۷/۱۳% به دست آمد. ضریب همبستگی بین روش های کشت و  PCRبرای تشخیص این باکتری نسبتا مطلوب بود (۵/۰=k). تعداد ۴۱ نفر (۴/۲۴%) از بیماران با سابقه حداقل یک بار سقط جنین و ۱۴۸ نفر (۲/۱۴%) از بیماران دارای واژینوز، از نظر مایکوپلاسما آگار مثبت تشخیص داده شدند. بیشترین شیوع مایکوپلاسما هومینیس در محدوده سنی ۳۹-۳۰ سال مشاهده شد. نتیجه گیری: اگرچه تکنیک مولکولی PCR حساسیت بالایی در تشخیص مایکوپلاسما هومینیس دارد، ولی روش کشت تغییر یافته برای تشخیص این باکتری از حساسیت قابل قبولی برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

سقط ، کشت ، مایکوپلاسما هومینیس ، ناباروری ، PCR