مقایسه اثر تری نیتروگلیسیرین و میزوپروستول واژینال بر آمادگی سرویکس در حاملگی ترم

مقدمه: آمادگی سرویکس در زایمان واژینال ضروری است، لذا باید برای آمادگی سرویکس روشی ایمن و مناسب در نظر گرفته شود. امروزه جهت آمادگی سرویکس از روش­های مختلفی از جمله ژل­های استروژن، پروستاگلاندین ها و TNG استفاده می­شود که ارجحیت آنها بر دیگری، نا مشخص است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر میزوپروستول و TNG واژینال بر آمادگی سرویکس در حاملگی ترم انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۰ بر روی ۱۴۸ بیمار پرایمی گراوید باردار با حاملگی ترم که با سرویکس نامطلوب (امتیاز بیشاپ کمتر یا برابر ۴) کاندید القای زایمان واژینال شده و به بیمارستان علی بن ابیطالب (ع) زاهدان مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران در دو گروه A (۴۰۰ میکرو گرم TNG واژینال) و B (۲۵ میکرو گرم میزوپروستول) قرار گرفتند. داده ها در دو گروه در فرم­های مخصوص از طریق مشاهده ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۵/۱۱) و آزمون های آماری تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بعد از تجویز دارو، میزان آمادگی سرویکس (۰۰۱/۰>p) و امتیاز بیشاپ (۰۰۱/۰>p) در گروه میزوپروستول واژینال به طور معنی داری بیشتر از گروه TNG بود. همچنین مدت زمان طول کشیده از تجویز دارو تا زایمان در گروه میزوپروستول واژینال به طور معنی داری کوتاه تر از گروه TNG بود (۰۰۱/۰>p). آپگار دقایق ۱ و ۵ در دو گروه مشابه بود. میزان بروز عوارض جانبی دارو قبل از زایمان در گروه میزوپروستول ۱۱ مورد (۹/۱۴%) و در گروه TNG، ۲۹ مورد (۲/۳۹%) بود که میزان بروز این عوارض در دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: میزوپروستول در مقایسه با TNG سبب آماده سازیسریع ترو موثرتر سرویکس می­شود و با عوارض جانبی کمتر همراه است.

کلیدواژه ها:

آماده سازی سرویکس ، بارداری ، میزوپروستول ، نیتروگلیسیرین