تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی با و بدون مصرف کنسانتره انار بر شاخص های سندرم متابولیک زنان میانسال دارای اضافه وزن و چاق

مقدمه: سندرم متابولیک مجموعه ای از عوامل خطرساز برای ابتلاء به بیماری های قلبی- عروقی و دیابت نوع دوم محسوب می شود. شیوع چاقی و سندرم متابولیک در اکثر مناطق جهان به ویژه کشور های در حال توسعه رو به افزایش است و این عامل مهمی جهت افزایش مرگ و میر و عوارض و شیوع در کل جهان می باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) با و بدون مصرف کنسانتره انار بر شاخص های سندرم متابولیک زنان میانسال دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. روش کار: این مطالعه کاربردی از نوع نیمه تجربی در سال ۱۳۹۴ بر روی ۲۴ زن دارای اضافه وزن و چاق در مشهد انجام شد. افراد به صورت تصادفی به دو گروه ۱۲ نفره تمرین ترکیبی (E) و تمرین ترکیبی+ مصرف کنسانتره انار (EPC) تقسیم شدند. تمرین هوازی با شدت ۸۰-۶۰% ضربان قلب بیشینه و تمرینات مقاومتی، کار با وزنه با شدت ۸۰-۶۰% یک تکرار بیشینه اجرا شد. نحوه مکمل دهی، مصرف روزانه ۵۰ گرم کنسانتره انار بود. نمونه های خونی افراد جهت اندازه گیری گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین ۲۴ ساعت پیش از شروع تمرینات و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه ۲۰) و آزمون های شاپیرو ویلک، لون، تی وابسته و مستقل انجام شد. میزان p کمتر یا مساوی ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: حداکثر اکسیژن مصرفی در هر دو گروه E و EPC به طور معنی داری افزایش یافت (۰۱/۰>p)، اما تغییرات بین گروهی معنی دار نبود. تغییرات سطوح گلوکز و انسولین در هر دو گروه نسبت به پیش آزمون معنادار بود (۰۵/۰>p)، اما تغییرات بین گروهی سطوح گلوکز و انسولین معنادار نبود (۰۵/۰مقاومت به انسولین در هر دو گروه E و EPC کاهش معناداری نشان داد (۰۵/۰>p)، اما تغییرات بین گروهی آن ها معنادار نبود (۰۵/۰تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) به همراه مصرف کنسانتره انار می تواند مقدار گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین را تحت تاثیر قرار دهد و در نتیجه می تواند در بهبود شاخص های سندرم متابولیک و استقامت قلبی و تنفسی مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

اضافه وزن و چاقی ، تمرین ترکیبی ، زنان میانسال ، کنسانتره انار ، مقاومت به انسولین