بررسی عوامل مرتبط با هیپرناترمی در نوزادان ترم شیر مادرخوار دچار زردی

مقدمه: کاهش دریافت شیر طی روزهای اول تولد نوزاد، می تواند منجر به کاهش وزن، هیپرناترمی و تشدید زردی شود. مطالعات محدودی در مورد ارتباط زردی و هیپرناترمی انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط هیپرناترمی و عوامل موثر بر آن در نوزادان ترم شیر مادر خوار با زردی با علت نامشخص انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی و آینده نگر در سال های ۱۳۸۹-۱۳۸۷ بر روی ۲۷۳ نوزاد دچار زردی با علت نامشخص بستری شده در بیمارستان قائم انجام شد. ۲۲۶ نوزاد در گروه شاهد (سدیم کمتر از ۱۵۰ میلی مول بر لیتر) و ۴۷ نوزاد در گروه مورد (سدیم بیشتر یا مساوی ۱۵۰ میلی مول بر لیتر) قرار گرفتند. مشخصات مادری، نوزادی و عوامل خطر در دو گروه مقایسه شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنووا و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: تعداد دفعات تغذیه، مشکلات مکیدن، تعداد دفعات ادرار، نخستین زمان تغذیه، رفلکس ترشح شیر از پستان، ماستیت، سفت شدن پستان قبل از هر بار شیردهی، شل شدن پستان پس از هر بار شیردهی و وضعیت شیردهی بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت (۰۵/۰>p). بین شدت کاهش وزن و شدت هیپرناترمی ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: ماستیت، عدم رفلکس ترشح شیر و وضعیت نامناسب شیردهی، تاخیر در شروع اولین تغذیه، دفعات تغذیه کمتر، دفعات کم ادرار و کاهش وزن بارز نوزاد از عوامل خطر هیپرناترمی نوزادی می باشند.

کلیدواژه ها:

دهیدراتاسیون ، زردی ، شیردهی ، کاهش وزن ، نوزاد ، هیپرناترمی