مقایسه تشخیص عفونت سیتومگالوویروس در سقط های خودبخودی به روش کشت سلولی و روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلمیراز (PCR)

مقدمه: عفونت سیتومگالوویروس، رایج ترین عفونت ویروسی در دوران بارداری می باشد. روش های متداول شناسایی این عفونت شامل: روش کشت ویروس، آزمون PCR و الایزا می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی و مقایسه روش کشت سلولی و روش مولکولی PCR در تشخیص عفونت های سیتومگالوویروس در سقط های خودبخودی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۹۱-۱۳۹۰ بر روی ۱۱۰ زن با سابقه سقط غیر عمد در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. برای کشت، ۱۵ سی سی از خون مادران در لوله های حاوی سیترات ریخته شد و ۵ سی سی فایکول اضافه شد و نمونه با دور ۵۰۰۰ به مدت ۵ دقیقه سانتریفیوژ شد. پس از جدا شدن لایه بافی کت، این لایه با محیط کشت DMEM مخلوط و در رده سلولی MRC-۵ تلقیح شد و پس از ۷۲ ساعت از لحاظ انکلوزیون سلولی بررسی شد. نمونه ها همچنین به روش PCR از لحاظ حضور اسیدنوکلئیک ویروسی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از دو روش با استفاده از آزمون کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از ۱۱۰ مادر مورد مطالعه، ۵ نفر (۵/۴%) از لحاظ کشت، در رده های سلولی MRC-۵ (سلول های فیبروبلاست ریوی انسان) مثبت بودند در حالی که در آزمون PCR، ۶ مورد (۴/۵%) مثبت بودند. حساسیت و ویژگی کشت به ترتیب ۳/۸۳ و ۱۰۰ درصد بود در حالی که حساسیت و ویژگی آزمون PCR، ۱۰۰ درصد به دست آمد. نتیجه گیری: روش کشت در رده های سلولی، احتمالا به تنهایی برای تشخیص عفونت کفایت نمی کند. روش های تشخیصی PCR و الایزا به منظور ارزیابی دقیق عفونت ضروری می باشد و PCR می تواند جایگزین روش کشت شود.

کلیدواژه ها:

سقط جنین ، سیتومگالوویروس ، کشت ، واکنش زنجیره ای پلیمراز