بررسی عملکرد ماماها و عوامل مرتبط با آن در زمینه آموزش ورزش در دوران بارداری در مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۰

مقدمه: فعالیت های ورزشی، نقش مهمی در سلامت زنان باردار ایفا می کنند. بدیهی است که کادر بهداشتی - درمانی به خصوص ماماها، بیشترین نقش تشویقی را در انجام فعالیت های ورزشی توسط زنان باردار بر عهده دارند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین عملکرد ماماها و عوامل مرتبط با آن در زمینه آموزش ورزش در دوران بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال ۱۳۹۰ بر روی ۴۰ نفر از پرسنل مامایی شاغل در مراکز بهداشتی، درمانی شهر اصفهان انجام شد. افراد به روش سرشماری انتخاب و طی سه بار مشاهده مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل ۲ پرسشنامه و یک چک لیست مشاهده بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۵) و آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: اکثر واحدهای پژوهش (۵/۵۷%) از عملکرد ضعیفی (۱۰۰%) در زمینه آموزش ورزش در دوران بارداری برخودار بودند و اغلب افراد (۳۵%)، کمبود آموزش و کمبود زمان را به عنوان موانع آموزش ورزش در مادران باردار مطرح کردند. علاوه بر این، اکثر افراد، آگاهی متوسط (۵۰%) و نگرش خنثی (۵/۶۲%) در زمینه آموزش ورزش در دوران بارداری داشتند و تنها بین عملکرد و متغیرهای فردی (سابقه ورزش و سابقه شرکت در دوره های آموزشی مرتبط با ورزش) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (۰۱/۰=p، ۰۴/۰=p). همچنین افرادی که کمبود زمان را به عنوان یکی از موانع آموزش ورزش در مادران باردار ذکر کردند، از عملکرد ضعیف تری نسبت به سایر افرادی که موانع دیگر را ذکر کرده بودند، برخوردار بودند که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۲/۰=p). نتیجه گیری: همه واحدهای پژوهش عملکرد ضعیف و اکثر افراد، اگاهی متوسط در زمینه آموزش ورزش در دوران بارداری داشتند.

کلیدواژه ها:

بارداری ، پرسنل بهداشتی درمانی ، عملکرد ، ورزش