بررسی نقش ورزش و فعالیت های بدنی بر میزان مشارکت پرستاران در تصمیم گیری بالینی: مطالعه موردی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان

مقدمه: تصمیم گیری بالینی جزء اساسی عملکرد حرفه ای پرستاران و متمایز کننده پرستاران حرفه ای از کارکنان مراقبتی غیر حرفه ای است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین میزان پرداختن به ورزش و فعالیت های بدنی با میزان مشارکت پرستاران در تصمیم گیری بالینی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بود.روش ها: این تحقیق از توع توصیفی- همبستگی بود و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال ۱۳۹۳ (۱۱۲۵ نفر) تشکیل داد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه تصمیم گیری بالینی (Participation in decision activities questionnaire‎ یا PDAQ) و پرسش نامه محقق ساخته فعالیت های بدنی بود که روایی صوری و محتوایی آن مورد تایید ۸ نفر از متخصصان رشته های پرستاری و مراقبت های بالینی و تربیت بدنی قرار گرفت. همچنین، پایایی ابزارها از طریق ضریب آلفای Cronbach به ترتیب ۹۰/۰ و ۸۱/۰ به دست آمد.یافته ها: بین میزان پرداختن به ورزش و فعالیت های بدنی با مشارکت در تصمیم گیری بالینی پرستاران، رابطه معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰ = P، ۴۷۶/۰ = r). همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه برای ورزش های گروهی مانند والیبال، بسکتبال، بدمینتون و فوتسال با ضریب بتای ۳۹۸/۰ معنی دار بود (۰۳۴/۰ = P).نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر مثبت ورزش بر تصمیم گیری بالینی پرستاران و مولفه های آن همچون شناسایی مشکل برای ارزیابی راه حل های پیشنهادی و انتخاب بهترین گزینه می باشد؛ به طوری که با انجام ورزش، پرستاران قادر به اتخاذ تصمیم های مناسب تر و انتخاب راه حل های صحیح تری خواهند بود.