ارتباط بین از دست دهی دندان و سندرم روده تحریک پذیر در بزرگسالان ایرانی

مقدمه: هر چند ارتباط بین تعداد دندان ها و اختلالات گوارشی شناخته شده است، اطلاعات محدودی در مورد رابطه بین از دست دادن دندان ها و سندرم روده تحریک پذیر (IBS یا Irritable Bowel Syndrome) موجود است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین وضعیت دندانی و IBS در بین بزرگسالان ایرانی بود.روش ها: در این مطالعه مقطعی بر روی ۴۰۱۲ بزرگسال ایرانی، وضعیت دندانی به وسیله پرسش نامه خود اجرا ارزیابی شد. شرکت کننده ها در سه گروه اصلی طبقه بندی شدند: افراد دارای کلیه دندان ها، ۵-۱ دندان از دست داده، بیش از ۵ دندان از دست داده اند. IBS و زیر گروه های آن بر اساس معیارهایRome IIIتعریف شدند.یافته ها: پس از تعدیل متغیرهای مخدوشگر، افرادی که ۵-۱ دندان را از دست داده بودند، ۳۳/۱ برابر شانس بیشتری برای ابتلا به IBS در مقایسه با افراد دارای کلیه دندان ها، داشتند. پس از کنترل متغیرهای مخدوشگر افرادی که ۵-۱ دندان را از دست داده بودند، از ۳۷٪ شانس بیشتری برای ابتلا به IBS با غلبه یبوست، در مقایسه با افراد دارای کلیه دندان ها برخوردار بودند (Odds Ratio: ۳۷/۱ ٪؛ ۹۵٪ فاصله اطمینان: ۸۶/۱-۰۱/۱). چه در مدل خام و چه در مدل های تعدیل شده، رابطه معنی داری بین وضعیت دندانی و سایر زیرگروه های IBS دیده نشد. هم چنین رابطه ای بین از دست دادن بیش از ۵ دندان و شیوع IBS یافت نشد.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد از دست دادن ۵-۱ دندان به صورت معنی داری خطر IBS را افزایش می دهد به خصوص در مورد IBS با غلبه یبوست. این رابطه در گروه مردان برخلاف زنان معنی دار بود. جهت تایید این یافته ها نیاز به مطالعات بیشتر از نوع آینده نگر می باشد. واژه های کلیدی: سندرم روده تحریک پذیر، اختلالات عملکردی دستگاه گوارش، از دست دادن دندان، عملکرد جویدن