بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی با انگیزه پیشرفت در دانشجویان

مقدمه: با توجه به اهمیت و نقش نیروهای کارآمد و توانمند در کشور و رسالت مهم دانشگاه در پرورش استعدادهای دانشجویان و نظر به این که در ایجاد انگیزه پیشرفت عوامل درون داد شامل هوش هیجانی و خودکارآمدی نقش به سزایی دارند لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی (Emotional Intelligence) با انگیزه پیشرفت در دانشجویان پیام نور انجام گرفت.روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی، ۳۴۱ نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور بیرجند که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل سه پرسش نامه هوش هیجانی شرینگ، خودکارآمدی عمومی شرر و انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس بود. داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۵ SPSSو آزمون های آماری T مستقل، آنالیزواریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره در سطح ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از میان دانشجویان مورد مطالعه ۱۷۴ نفر (۵۱ % )مذکر و ۲۶۲ نفر (۷/۷۶%) مجرد بودند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد رابطه مثبت و معنی داری بین خودکارآمدی و نیز مولفه های خودآگاهی و مهارت اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی وجود دارد. میانگین نمره انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشجویان مونث نسبت به مذکر و میانگین نمره خودکارآمدی در دانشجویان مذکر نسبت به مونث بیشتر است؛ ولی از نظر هوش هیجانی در دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. هم چنین در هیچ کدام از متغیرهای مذکور در رده های مختلف سنی و نیز رشته های مختلف تحصیلی تفاوتی به دست نیامد.نتیجه گیری: نظر به این که همبستگی مثبت و معنی داری بین خودکارآمدی، خودآگاهی و مهارت اجتماعی با انگیزه ی پیشرفت تحصیلی دانشجویان مشاهده گردید لذا پیشنهاد می شود که با افزایش خودکارآمدی و هوش هیجانی از طریق اعمال روش های مناسب و غنی کردن محیط پرورشی، انگیزه ی پیشرفت تحصیلی دانش جویان را ارتقا دهیم.