مقدمه: تحقیقات متعددی نشان داده اند که ورزش و فعالیت بدنی با کاهش در استرس، اضطراب، افسردگی و بد خلقی و افزایش در خوش خلقی یا سلامت روانی و احساسات تجدید حیات در ارتباط است. کارکرد اجتماعی تربیت بدنی و ورزش در توسعه و تحکیم روابط اجتماعی، کارکرد زیر بنایی و بنیادی است که در کل ساختار جامعه و روابط موجود در بین اقشار و آحاد اجتماعی اثرات قابل توجهی بر جای می گذارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ورزش در اوقات فراغت و سرمایه اجتماعی اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پژشکی اصفهان بوده است. روش ها: مطالعه از نوع توصیفی همبستکی بر روی اعضاء هیت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت است. که گرد آوری داده ها از طریق دو پرسشنامه انجام گرفت. پرسشنامه سرمایه اجتماعی بر اساس مدل اسکات SCAT) )، و همچنین پرسشنامه اوقات فراغت محقق ساخته که روایی صوری و محتوای آنها مور تائید صاحبنظران قرار گرفته و نیز پایایی آن ها با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۲/. و ۸۲/. بدست آمد. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول کوکران ۱۵۰ نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقه ای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون های T تک متغیره و آزمون صریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره اوقات فراغت افراد برابر با ۴۲/۳ و سرمایه اجتماعی افراد برابر ۴۷/۳ بوده است. همچنین تحلیل های رگرسیونی نشان داد، بین ترکیبی از مولفه های سرمایه اجتماعی (اعتماد و مشارکت) با میزان و نحوه گذراندن اوقات فراغت فیزیکی رابطه معنی داری وجود دارد. (۶۰۲ R = ./ و P-value ≤ ۰.۰۵) و مقدار ضریب همبستگی چندگانه، یعنی ترکیبی از مولفه های سرمایه اجتماعی و اوقات فراغت فیزیکی ۶۰۲/. و ضریب تعیین ۳۶۲/. می باشد. این ضریب نشان می دهد که ۲/۳۶٪ از واریانس نمرات اوقات فراغت فیزیکی به وسیله ترکیبی از مولفه های سرمایه اجتماعی قابل توصیف، توضیح و تبیین می باشد. نتیجه گیری: ورزش و فعالیت های بدنی در اوقات فراغت و شرکت فرد در فعالیت های گروهی و عضویت در آنها شرایطی را فراهم می سازد تا فرد با تعامل و برقراری ارتباط با سایر افراد و احساس تعلق به گروه، منافع و مصالح جمع را محترم بشمارد. این چنین فعالیت ها می تواند باعث افزایش سطح سرمایه اجتماعی و مولفه های آن نظیر، هنجارهای اجتماعی و مشارکت افراد گردد. واژه های کلیدی: اوقات فراغت، ورزش، سرمایه اجتماعی، اعتماد و مشارکت