تجارب دانشجویان پرستاری از کارورزی با برنامه Mentorship: یک مطالعه کیفی

مقدمه: آموزش بالینی، بخشی اساسی از دوره آموزش پرستاری می باشد و متاسفانه هنوز یک برنامه آموزشی مناسب که انتظارات دانشجویان پرستاری را برآورده نماید، تنظیم و اجرا نشده است. این مطالعه به صورت کیفی و با هدف، تعیین تجارب دانشجویان پرستاری از کارورزی با برنامه منتورشیپ (Mentorship) اجرا گردید. روش ها: مطالعه حاضر یک تحقیق کیفی و از نوع آنالیز درون مایه ای بود که جامعه آماری آن را ۱۶ نفر از دانشجویان ترم آخر دانشکده پرستاری دانشگاه خرم آباد تشکیل می دادند. این دانشجویان در نیم سال دوم سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ تحصیل می کردند و کارورزی خود را با برنامه Mentorship گذرانده بودند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه عمیق و نیمه ساختاردار استفاده شد. مدت مصاحبه از ۳۰ تا ۴۵ دقیقه متغیر بود و مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع اطلاعاتی ادامه یافت. سرانجام داده ها با کدگذاری در سه سطح یک، دو و سه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: با بررسی مصاحبه ها، ۵۹ کد مفهوم اولیه به دست آمد و با توجه به ماهیت مفاهیم به دو طبقه مزایا و معایب تقسیم شدند. از پنج درون مایه فرعی در طبقه مزایا، دو مورد (مشارکت در مراقبت و بهبود کیفیت) تحت عوامل مربوط به آموزش و ۳ مورد (رضایت دانشجو، توان و مهارت دانشجو و توان مربی) تحت عوامل فردی قرار گرفت. در طبقه معایب برنامه، از شش درون مایه فرعی، دو مورد (پرسنل و مربی) تحت عوامل مدیریت و سه مورد (انضباط آموزشی، طرح درس و محدودیت وقت) تحت عوامل آموزشی قرار گرفت. نتیجه گیری: همان طور که از نظرات مشخص است، این برنامه دارای نقاط قوت و ضعفی بود. طبقاتی که از داده های این مطالعه ایجاد شد همگی در راستای ایجاد ساختار آموزشی مناسب برای یادگیری مطلوب دانشجویان و بهبود ارایه خدمات به جامعه قابل استفاده بود. کلیدواژه: پرستاری، منتورشیپ (Mentorship)، آموزش بالینی، مطالعه کیفی

کلیدواژه ها:

Nursing ، Mentorship ، Clinical Education ، Qualitative Study.