بررسی تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر توانمند سازی سالمندان بر اساس الگوی خانواده محور

مقدمه: سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسایل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی می باشد. در نظر داشتن نیازهای خاص این دوران و توجه به توانمند سازی، عزت نفس و خودکارامدی در سالمندان امر بسیار مهمی است که به طور عمده مورد غفلت قرار می گیرد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی خانواده محور بر توانمند سازی سالمندان با تاکید بر خودکارامدی، عزت نفس، تهدید درک شده و کیفیت زندگی سالمندان شهر اصفهان انجام گرفت.   روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۶۴ نفر سالمند دارای توانایی انجام کارهای معمول و روزانه بدون وابستگی به دیگران و فاقد بیماری های سیستمیک و محدود کننده، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. برای گروه آزمون، الگوی توانمند سازی خانواده محور در ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش و اجرا گردید. سطح تهدید درک شده، عزت نفس، خودکارامدی و کیفیت زندگی هر دو گروه، قبل از مداخله و در پایان مداخله به وسیله پرسش نامه ارزیابی شد و در نهایت از آزمون های ۲c، Paired-t و Independent-t جهت تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید.   یافته ها: آزمون آماری Paired-t بیانگر تاثیر به کارگیری الگوی توانمند سازی خانواده محور در افزایش معنی دار سطح کیفیت زندگی گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد بود (۰۱/۰ > P). آزمون آماری Independent-t اختلاف معنی داری را در دو گروه آزمون و شاهد بعد از اجرای برنامه در نمره عزت نفس (۰۱/۰ > P) نشان داد، اما خودکارامدی سالمندان بر خلاف افزایش نسبت به قبل از مداخله، معنی دار نبود (۰۷/۰P = )؛ در حالی که قبل از مداخله این اختلاف معنی دار نبود . آزمون Independent-t در زمینه خودکارامدی تفاوت معنی داری بین دو گروه قبل از آموزش نشان نداد و بر خلاف افزایش نمره خودکارامدی بعد از مداخله این اختلاف معنی دار نبود (۰۷/۰P = ).   نتیجه گیری: الگوی توانمند سازی خانواده محور در سالمندان منجر به ارتقای سطح خودکارامدی، عزت نفس، تهدید درک شده و در نهایت کیفیت زندگی سالمندان گردید. اجرای برنامه هایی با محوریت خانواده، در این گروه سنی توصیه می گردد.   واژه های کلیدی: الگوی توانمند سازی خانواده محور، کیفیت زندگی، خودکارامدی، عزت نفس، تهدید درک شده، سالمند